مقدمه:پاسخ های التهابی و استرس های اکسیداتیو در پاتوژنز بیماری مولتیپل اسکلروزیس (ms) نقش عمده ای ایفا می کنند. مطالعات بالینی و آزمایشگاهی نیز دلالت بر خاصیت ضد التهابی و آنتی اکسیدانی زنجبیل دارند. تاکنون مطالعه ای درباره اثر زنجبیل برmsیا مدل حیوانی آن،آنسفالومیلیت خودایمن تجربی (eae)، صورت نگرفته است. لذا در این پژوهش سعی شده است تا تاثیر عصاره هیدروالکلی زنجبیل برeae مورد بررسی قرار گیرد. روش کار:بیماری eae از طریق ایمونیزاسیون موش های c57bl/6 ماده (7-5 هفته) با پپتید mog35-55 همراه با ادجوانت کامل فروند ایجاد شد. گروه پیشگیری یک روز درمیان mg/kg b.w 200عصاره هیدروالکلی زنجبیل از 14 روز قبل از ایمونیزاسیون تا 10 روز پس از آن دریافت کردند. گروه درمان نیز از 3 روز بعد از ایمونیزاسیون تا 40 روز پس از آن عصاره را دریافت کردند. گروه کنترل تنها بافر فسفات (pbs)را بر اساس همین جدول زمانی دریافت کردند. علائم بالینی و وزن موش ها روزانه تا 40 روز ثبت شد. ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم (tac) بوسیله روش قدرت تام آنتی اکسیدانی سرم (frap) اندازه گیری شد. تولید نیتریک اکساید بوسیله واکنش گریس اندازه گیری شد. پاسخ تکثیری لنفوسیت های tطحالی نیز توسط روش mtt ارزیابی گردید. میزان ارتشاح لکوسیتی به بافت مغز و نخاع با میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: آنالیز آماری نتایج به دست آمده نشان داد که عصاره هیدروالکلی زنجبیل در گروه های تحت درمان بطور معنی داری باعث کاهش شدت علائم بالینی و تاخیر شروع و کاهش عود مجدد بیماری در مقایسه با گروه کنترل شد. مقایسه پاتولوژی cns در موش های تحت درمان ارتشاح سلول های التهابی کمتری را در مقایسه با گروه کنترل نشان داد و تولید tac نیز در گروه تحت درمان بطور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود، اما تاثیر عصاره هیدروالکلی زنجبیل بر تولید نیتریک اکساید سرمی و تکثیر لنفوسیت های طحالی معنی دار نبود.(05/0p<). نتیجه گیری: به نظر می رسدکه زنجبیل بطور محسوسی می تواند از بروز eaeپیشگیری نماید و این اثر را از طریق مهار استرس اکسیداتیو و خاصیت ضدالتهابی خود اعمال می کند. با توجه به استفاده طولانی مدت زنجبیل در کشورهای مختلف و ایمن بودن آن، مصرف روزانه آن به منظور پیشگیری و به تاخیر انداختن بیماری msتوصیه می گردد.