در این پایان نامه مساله زمانبندی تحت شرایط محدودیت منابع موضوع مورد بحث بود که برای حل آن به شکلی مناسب و بهینه از روش الگوریتم انبوه ذرات استفاده شد. روش بهینه سازی که برای حل مسائلی از این قبیل استفاده می شود، روش سیمپلکس است ولی هنگامی که تعداد متغیر ها و محدودیت های مساله افزایش یابد این روش دیگر کارائی مناسب ندارد به طوری که دیگر قادر به حل مساله نمی باشد و یا اینکه برای بدست آوردن جواب بهینه زمان زیادی صرف می کند.در فصل 2 پیشینه ای از کارهای انجام شده در این زمینه آورده شد که مشخص بود که برای مساله زمانبندی با فضای بزرگ به ناچار باید از الگوریتم های ابتکاری و فرا ابتکاری استفاده کنیم که نمونه هائی از آن ها بیان شد.از مشهور ترین این الگوریتم ها الگوریتم ژنتیک بود که جواب های قابل قبولی برای مساله زمانبندی پیدا می کند که در خیلی از موارد از الگوریتم انبوه ذرات که ایراد وارده به آن همگرائی سریع می باشد زمان کوتاهتری صرف زمانبندی پروژه می کند که البته این موضوع باز هم به دلیل خاصیت الگوریتم های هیوریستیک قطعی نمی باشد.اما در این تحقیق با ابتکار بکار برده شده در الگوریتم انبوه ذرات که همان بکار بردن تکنیک جهش که از مراحل کاری الگوریتم ژنتیک می باشد و نمونه آن به هیچ وجه در مقالات مختلف دیده نمی شود ، مشخص شد که در تکرارها این الگوریتم ابتکاری زمان صرف شده برای زمانبندی را به خوبی کاهش می دهد . با توجه به نتایجی که در فصل چهارم بدست آمد واضح است که این الگوریتم می تواند جواب های بسیار خوبی را برای مساله زمانبندی در زمان مناسب وقابل قبول ارائه بدهد. کارایی الگوریتم ابتکاری انبوه ذرات در مقایسه با روش الگوریتم ژنتیک که از بهترین انواع الگوریتم های هیوریستیک می باشد مورد مقایسه قرار گرفت و مشاهده شد که الگوریتم ابتکاری انبوه ذرات هم در تکرار های کمترو همچنین در یافتن جواب بهینه به نتایج بهتری دست یافت