آنزیم رودنیز (تیوسولفات: سیانید سولفور ترانسفراز ec 2.8.1.1) پروتئینی با عملکرد چندگانه است که از طریق سولفوراسیون با مکانیسم پینگ پنگ در سم زدایی یون سیانید نقش دارد. این آنزیم دارای یک زنجیره پلی پپتیدی است که در گیاهان، جانوران و میکروارگانیسمهای مختلف یافت شده است [9]. بسیاری از گیاهان و محصولات گیاهی که به عنوان غذا توسط دام، طیـور و آبــزیان مصرف می شوند دارای ترکیباتی همچون لینامارین ، لوتاسترالین و آمیگدالین می باشند، به این ترکیبات گلیکوزیدهای سیانوژنیک گفته می شود زیرا از هیدرولیز آنها در بدن یون سیانید ایجاد می گردد [9]. سیانید یک سم سیتوتوکسیک قوی است که از طریق مهار آنزیم سیتوکروم اکسیداز زنجیره تنفسی میتوکندری، باعث خفگی داخل سلولی می شود. تولید یون سیانید در بدن باعث فعال شدن مکانیسم های سم زدا در بدن شده که توسط آن یون سیانید سمی به ماده تیوسیانات (scn-) که سمیت بسیار پایین تری دارد تبدیل می شود [9]. مهمترین عامل در سم زدایی یون سیانید در بدن آنزیم رودنیز می باشد. این آنزیم هم در میتوکندری و هم در سیتوزول سلولها یافت می شود. تاکنون این آنزیم از چندین گونه جانوری، گیاهی و میکروبی از جمله گاو، انسان، اشریشیا کلای، قورباغه و ... جدا گردیده و برخی از خصوصیات ساختمانی و آنزیمی آن مشخص گردیده است [9] و [10]. آنزیم رودنیز یکی از پروتئین های سم زدای طبیعی است که می تواند همراه با پروتئین های دیگر نقش مهمی را در سیستم دفاعی غیراختصاصی بدن پستاندارن و جانوران دیگر ایفا نماید. این آنزیم یک پروتئین با یک زنجیره پلی پپتیدی با وزن مولکولی در محدوده 40-30 کیلودالتون می باشد. آنزیم رودنیز از طریق انتقال یک گروه سولفور به یون سیانید آنرا به یون تیوسیانات که یک ماده با سمیت کمتری است تبدیل می نماید. علاوه بر خاصیت سم زدایی مشخص شده است که این آنزیم می تواند نقش های دیگری از جمله در تولید سیستئین، انتقال گروه سولفور در سنتز پروتئین، به عنوان جزئی از مرکز آهن-سولفور زنجیره تنفسی نیز نقش ایفا نماید [11] و [10]. با توجه به عملکرد وسیع این آنزیم و از همه مهمتر نقش در حذف یون سیانید، امروزه از این آنزیم در تهیه بیوسنسور جهت تشخیص مقادیر کم سیانید در محلولها، مواد غذایی و آب و حذف آلاینده های بیولوژیکی استفاده می شود. با توجه به اهمیت آنزیم رودنیز در سم زدایی و تشخیص یون سیانید، امروزه می توان از این آنزیم در تهیه بیوسنسور های حساس جهت کشف مقادیر کم یون سیانید در محلول ها، غذاها و آب های آلوده استفاده کرد. با توجه به اینکه این آنزیم در موجودات مختلف دارای خصوصیات ساختاری و سینتیکی متفاوتی می باشد لذا ضروری است تا تحقیقات گسترده ای صورت گیرد تا منبع مناسب این آنزیم که دارای بازده کاتالیتیکی بالاتر، پایداری دمایی بالاتر و مقاوم به تغییرات ph بالاتری باشد مشخص گردد. ماهی قزل آلای رنگین کمان گونه ای از خانواده آزاد ماهیان با نام علمی onchorhynchus mykiss می باشد. در میان آزاد ماهیان این گونه بهترین گونه ای است که برای پرورش بسیار مناسب تشخیص داده شده است، چرا که در برابر تغییرات محیطی نظیر تغییر مقدار o2 و co2 محلول در آب، آلودگی های کم و درجه حرارت مقاوم و از سرعت رشد مناسبی برخوردار است.

این مطالعه، به بررسی اثر چای سبز (camellia sinensis) فاقد کافئین بر روی عملکرد تولید مثلی و کیفیت تخم در مولد ماده ماهی قزل آلای رنگین کمان، پرداخته است. غذای تجاری با 100 میلی گرم در کیلوگرم عصاره چای سبز فاقد کافئین، آماده شد. 60 ماهی قزل آلای رنگین کمان (4/64± 5/2475 گرم) به طور تصادفی در دو گروه که هر گروه شامل سه تکرار بود، قرار گرفتند. در روزهای 20 و 30 غذادهی، ماهی های اماده تخم کشی وزن کشی شده و نمونه گیری از آنها انجام شد. نتایج نشان داد که در گروه تیمار، عملکرد تولید مثلی از لحاظ وزن کلی تخم ، تعداد تخم در هر گرم و هماوری، تحت تاثیر قرار نگرفته است. سطح گلوکز، به طور معنی داری در روزهای 20 و 30، افزایش یافت در حالی که در روز 20 غذادهی، کاهش معنی داری در محتوای تری گلیسرید تخم ماهی، مشاهده شد. پراکسیداسیون لیپیدی حاصله که با مالون دی آلدئید (mda) نشان داده شده است، با اضافه کردن مقدار 100 میلی گرم در کیلوگرم از مکمل عصاره چای سبز فاقد کافئین به طور معنی داری تحت تأثیر قرار گرفته است که نشان دهنده بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی در گروه تیمار می باشد. افزایش اندکی نیز، در فعالیت سوپر اکسید دیسموتاز، در روز 20 غذادهی، در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. این نتایج، مزایای قابل توجه استفاده از مکمل عصاره چای سبز فاقد کافئین چای سبز را در جیره مولد ماهی قزل آلای رنگین کمان در جهت بهبود کیفیت تخم، نشان می دهد.

خلاصه در این مطالعه ، اثر چای سبز فاقد کافئین بر برخی از اجزای سیستم ایمنی در مخاط پوست ماهی قزل آلای رنگین کمان بررسی شد. 60 ماهی قزل آلای رنگین کمان با وزن 5 ±105 گرمی به طور تصادفی به 2 گروه تقسیم بندی شدند که در گروه درمان و کنترل به ترتیب با جیره غذایی حاوی 100 میلی گرم به ازای کیلو گرم چای سبز فاقد کافئین و خوراک فاقد چای سبز به مدت 50 روز تغذیه شدند. در روز 45 و 50 پنج ماهی از هر تانک به طور تصادفی انتخاب شدند و مخاط پوست آن ها جمع آوری شد. نتایج این مطالعه نشان داد که در گروه تیمار با چای سبز فاقد کافئین در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری در فعالیت آنزیم های مختلف مثل لیزوزیم، پروتئاز، آلکالین فسفاتاز و استراز مشاهده شد. موکوس پوست در ماهی های تغذیه شده با چای سبز فاقد کافئین باعث آگلوتیناسیون اریتروسیت ها شد، در حالی که در گروه کنترل هیچ آگلوتیناسیونی مشاهده نشد. به علاوه موکوس پوست در گروه تغذیه شده با چای سبز فاقد کافئین خاصیت آنتی باکتریایی قوی تری در مقابل یرسینیا راکری را نشان داد. در نتیجه، اجزاء مهم ایمنی در موکوس پوست ماهی قزل آلای رنگین کمان، که در سیستم ایمنی غیر اختصاصی ماهی نقش دارند، با تجویز 100 میلی گرم به ازای کیلو گرم از چای سبز فاقد کافئین تقویت گردیدند.

لینگواتولا سراتایک انگل زئونوتیک بوده که به کرم زبانی معروف است و متعلق به شاخه پنتاستومیدا می باشد و نواحی فوقانی دستگاه تنفسی، مجاری و سینوسهای بینی حیوانات خانواده سگ سانان و گربه سانان ودیگرگوشتخواران را آلوده میکند. تخم لینگواتولا سراتا برای محدوده وسیعی از میزبانان واسط پستاندار، به ویژه علفخواران بزرگ عفونت زا می باشد. انسان با مصرف اندامهای احشایی خام یا نیم پز آلوده به نوچه لینگواتولا سراتا(کبد،ریه،غددلنفاوی ونای) میزبانهای واسط آلوده می شود. لینگواتولوزیس حلقی-بینی به عنوان سندرم هالزون – مارمارا شناخته شده است که وضعیتی حاد و گاها" کشنده ایجاد می کند. انسان ممکن است با بلع تخمهای لینگواتولا سراتا آلوده شود که این حالت را فرم احشایی لینگواتولوزیس می نامند.این انگل دارای میزبانهای واسط مختلفی می باشد، واحتمال وجود نوچه این انگل در حیوانات مختلف از جمله جوجه تیغی و موش صحرایی وجود دارد که میتوانند در سیکل زندگی انگل نقش بسزایی بازی کنند و باعث حفظ چرخه زندگی انگل، بویژه در مناطقی که میزان آلودگی انگل در حیوانات اهلی و سگ بالا است، بشود. به دلیل مهاجرت مرحله نوچه ای این انگل در میزبانهای واسط، تخریب بافتها ایجاد می شود. با بررسی فعالیت برخی پروتئازها می توان مشخص کرد که کدامیک از پروتئازها نقش اصلی را در این مورد ایفا میکند. هدف از این مطالعه بررسی آلودگی موش صحرایی و جوجه تیغی به نوچه لینگواتولا سراتا و نیز مطالعه فعالیت برخی از پروتئازهای موجود در محصولات دفعی –ترشحی آنها میباشد. برای این منظور عقده های لنفاوی مزانتریک ،کبد، ریه ،محتویات روده 50 جوجه تیغی،48 سر موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان دهنده عدم آلودگی در جوجه تیغی و موش صحرایی بود. مطالعه بر روی محصولات دفعی -ترشحی نوچه انگل لینگواتولا سراتا نشان داد که آنچه تخریب بافتهای میزبان را سبب می شود فعالیت پروتئازهای موجود در محصولات دفعی –ترشحی نوچه انگل لینگواتولا سراتااست که غالب ترین پروتئاز موجود در آنها متالوپروتئاز با مقاومت بالا به دما می باشد.

سیانید به عنوان یکی از سمی ترین مواد موجود در انواع متعددی از غذاهایی که توسط انسان و حیوانات مصرف می شود، شناخته شده است. بیش از 2000 گونه گیاهی حاوی گلیکوزیدهای سیانوژنیک شناسایی شده اند که از طریق هیدرولیزشان در دستگاه گوارش، سیانید آزاد می شود. میزان کمی از این ماده سمی در بدن موجودات زنده به طور فیزیولوژیکی به تیوسیانات که سمیت کم تری دارد تبدیل می شود. تبدیل سیانید به تیوسیانات یکی از راه های اصلی برای سم زدایی سیانید است که به وسیله دو آنزیم رودنیز (تیوسولفات: سیانید سولفور ترانسفراز،2080101ec) و 3–مرکاپتو پیروات سولفور ترانسفراز کاتالیز می شود. آنزیم رودنیز پروتئینی با عملکرد چندگانه است که از طریق سولفوراسیون در سم زدایی یون سیانید نقش دارد. بر اساس مطالعات انجام شده کبد به عنوان اصلی ترین منبع این آنزیم شناخته شده است. در این مطالعه خواص سینتیکی و بیوشیمیایی آنزیم رودنیز حاصل از کبد ماهی کپور معمولی (cyprinus carpio) با استفاده از روش تغییر یافته سوربو مورد مطالعه قرار گرفته است. کپور معمولی دامنه وسیعی ازشرایط محیطی را تحمل نموده و از نظر تجاری به عنوان یک نوع غذا دارای ارزش بالایی است. نتایج حاصل از این تحقیق بر روی آنزیم رودنیز استخراج شده ازکبد ماهی کپور معمولی نشان داد که مناسب ترینph برای فعالیت آنزیم رودنیز کبد ماهی کپور معمولی 10= phمی باشد. بررسی پایداری آنزیم به ph های مختلف نشان داد که آنزیم رودنیز کبد ماهی کپور معمولی درph های 12-9 کمترین پایداری را از خود نشان می دهد. همچنین این آنزیم مقاومت نسبتا خوبی به حرارت دارد به طوری که پس از ده دقیقه انکوباسیون رودنیز در دما های 40،30 و 50 درجه سانتی گراد فعالیت آن نسبت به کنترل (دمای 25 درجه سانتی گراد) کاهش نیافته و از دمای 60درجه سانتی گراد به بالا کاهش فعالیت در آنزیم مشاهده می شود. همچنین مقادیر پارامترهای سینتیکی آنزیم رودنیز کبد ماهی کپور معمولی محاسبه شد که نتایج نشان داد در حضور غلظت های متغیر از سوبسترای kcn و غلظتی ثابت از سوبسترای تیوسولفات، میزان km، vmax و بازده کاتالیتیکی آنزیم رودنیز به ترتیب mm 67/59 ، u/mg31/0 و 0729/0 و مقادیر km ، vmax و بازده کاتالیتیکی آنزیم رودنیز در حضور غلظت های متغیر سدیم تیوسولفات و غلظتی ثابت از سوبسترای kcn به ترتیب mm 67/4، u/mg 340/0 و 051/0 می باشند.

ارگوسان یک محصول تجاری است که به عنوان محرک سیستم ایمنی در پرورش ماهیان مورد استفاده قرار می گیرد. مهمترین ماده موثره در ارگوسان ترکیب آلجنیک اسید می باشد. آلجنیک اسید پلی ساکاریدی زنجیره ای است که اثرات بیولوژیکی فراوانی از جمله دفع کلسترول از بدن، تحریک رشد سلول های آندوتلیان، مهار آزاد سازی هیستامین از ماهیچه، تکثیر لنفوسیت ها، ماکروفاژها و تولید لیزوزیم را در برخی موجودات نشان داده است. همچنین این ترکیب سبب افزایش پاسخ ایمنی غیر اختصاصی و افزایش مقاومت ماهی در برابر عوامل پارازیتی و استرس ها می گردد. با توجه به خواص مفید ارگوسان هدف از این تحقیق بررسی اثر ارگوسان بر برخی پارامترهای بیوشیمیایی از جمله فعالیت آنزیم های گوارشی و تغییرات متابولیت های خونی (پرتئین تام، کلسترول، تری گلیسرید و گلوکز) در ماهی کاراس (carassius carassius) می باشد. جهت این عمل 72 قطعه ماهی کاراس با وزن تقریبی 36/0±16/5 گرم و طول متوسط 34/0 ± 60/6 به طور تصادفی در دو گروه کنترل و تیمار (تیمار شده با ارگوسان به میزان یک گرم در هر کیلوگرم غذای خشک) که هر گروه شامل 3 تکرار بود، تقسیم بندی شدند. پس از پایان دوره 40 روزه، ماهی ها با عصاره گل میخک بیهوش شده و پس از اندازه گیری طول و وزن، از ساقه دمی آن ها خون گیری و همچنین بافت روده جدا گردید. نتایج حاصل از بررسی پارامترهای بیوشیمیایی نشان داد که میزان گلوکز، توتال پروتئین و کلسترول سرم ماهی کاراس در گروه تیمار با ارگوسان نسبت به گروه کنترل کاهش یافت ولی این کاهش معنی دار نبود (p<0.05). همچنین فعالیت آلکالین فسفاتازی روده در گروه تیمار با ارگوسان، افزایش غیر معنی داری یافت در حالی که میزان فعالیت پروتئازی روده و در نهایت طول نهایی ماهی کاراس در گروه تیمار با ارگوسان نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت. این نتایج بیانگر بهبود وضعیت گوارشی در گروه تیمار با ارگوسان بوده که نشان دهنده مزایای قابل توجه استفاده از مکمل ارگوسان در جیره ماهی کاراس در جهت بهبود عملکرد پارامترهای بیوشیمیایی و فاکتورهای رشد می باشد.