چکیده ms یک بیماری التهابی و مزمن دستگاه اعصاب مرکزی و تخریب کننده غشای میلین می باشد که با خصوصیات جسمی، شناختی و کاستی های روان شناختی همراه است. هدف از انجام این تحقیق، بررسی رابطه میان سخت رویی و حمایت اجتماعی ادراک شده با سلامت روان و وضعیت ناتوانی زنان مبتلا به ms می باشد. این تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی می باشد. شرکت کننده های این تحقیق، 83 بیمار زن مبتلا به ms که به درمانگاه ویژه ms بیمارستان سینای شهر تهران مراجعه کرده بودند، می باشند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسش نامه های حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت و همکاران، بررسی دیدگاه های شخصی کوباسا، سلامت روان گلدبرگ و هیلیر (ghq28) و نیز ارزیابی نورولوژیست بر طبق مقیاس وضعیت ناتوانی فیزیکی توسعه یافته کرتزکه (edss) جمع آوری گردید. داده های پژوهش با استفاده از روش های آماری پارامتریک و غیرپارامتریک شامل آمار توصیفی، ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن، رگرسیون تک متغیری و چند متغیری گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میانگین سلامت روان و میانگین وضعیت ناتوانی زنان مبتلا به ms به ترتیب 02/29 و 16/3، به دست آمد. میان سخت رویی و خرده مقیاس های آن شامل تعهد، چالش و کنترل با سلامت روان زنان مبتلا به ms همبستگی مثبت معنادار وجود داشت. براساس تحلیل رگرسیون تک متغیری، سخت رویی 2/96% و خرده مقیاس های تعهد، چالش و کنترل به ترتیب 4/85% ، 6/84% و 2/80% از واریانس سلامت روان زنان مبتلا به ms را پیش بینی می کنند. تحلیل رگرسیون چند متغیری گام به گام نشان داد، حمایت اجتماعی ادراک شده در پیش بینی واریانس سلامت روان هیچ نقشی ندارد و تعهد و پس از آن چالش، در تأثیر همزمان خرده مقیاسهای سخت رویی در پیش بینی واریانس سلامت روان بیشترین تأثیر را دارند. میان خرده مقیاس حمایت دوستان با سلامت روان زنان مبتلا به ms نیز همبستگی مثبت معنادار بدست آمد. تحلیل رگرسیون تک متغیری نشان داد خرده مقیاس حمایت دوستان 6/53 % از واریانس سلامت روان زنان مبتلا به ms را پیش بینی می کند. در این تحقیق میان سخت رویی و خرده مقیاس های آن و نیز حمایت اجتماعی ادراک شده و خرده مقیاس های آن با وضعیت ناتوانی زنان مبتلا به ms رابطه معناداری به دست نیامد. با توجه به وضعیت نامطلوب سلامت روان زنان مبتلا به ms و همچنین همبستگی میان سخت رویی و خرده مقیاس های آن با سلامت روان، این بیماران می توانند با اکتساب و تقویت این مهارت، سلامت روان خود را بهبود بخشند.

هدف: این پژوهش به منظور بررسی اثر آموزش واقعیت درمانی گروهی بر افزایش شادکامی و بهبود عملکرد جنسی زنان متأهل افسرده شهر تهران صورت گرفته است. روش کار : برای این منظور بر روی نمونه ای شامل دو گروه 15 نفره به صورت گروه آزمایش و گواه که از میان تمامی بیماران زن متأهل افسرده کلینیک ماد انتخاب شده بودند.تحقیق انجام داده شد. روش نمونه گیری در مرحله اول هدفمند و در مرحله دوم تصادفی بوده است. در این پژوهش از دو پرسشنامه شادکامی آ کسفورد و بهبود عملکرد جنسی (روزن وهمکاران، 2000)استفاده گردید. درگروه آزمایشی جلسات گروهی واقعیت درمانیاجرا شد.اجرا شدطرح پژوهش، طرح پیش ازمون-پس ازمون با گروه گواه بوده است. به گروه ازمایشی، واقعیت درمانی گلاسر در 10 جلسه 90 دقیقه ای آموزش داده شد.از پرسشنامه های شادکامی اکسفورد و پرسشنامه عملکرد جنسی روزن و همکاران به عنوان ابزار سنجش استفاده گردید.در این پژوهش از روش تحلیل کواریانس تک متغیره و تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده کردیم. یافته ها: یافته ها نشان دادآموزش واقعیت درمانی گلاسر به صورت گروهی می تواند شادکامی ومولفه های ان را در زنان متأهل افسرده افزایش دهد.. همچنین با بررسی اثر واقعیت درمانی گلاسربه صورت گروهی بر بهبود عملکرد جنسی مشخص شد واقعیت درمانی بر بهبود عملکرد جنسی موثر بوده است. نتیجه گیری : با توجه به کوتاه مدت بودن دوره واقعیت درمانی، (3-5 جلسه فردی و 8-10 جلسه گروهی) گنجاندن این روش درمانی در برنامه های کلینیکها پیشنهاد میشود.