یکی از بهترین راه های شناخت زندگی و نوع تفکّرات مردم، مطالعه و بررسی آثار آن ملّت است. آثار بزرگ ادبی ما، گوشه های مختلف زندگی مردم را نمایش داده اند و ادبیّات داستانی در این زمینه، نقش مهم تری دارد. اثر ادبی در بستر اجتماع شکل می گیرد و طبیعتاً، مابین اثر ادبی و اجتماع، روابطی دوسویه برقرار است. جامعه شناسی ادبی، به کشف و بررسی این روابط متقابل می پردازد و به توضیح شیوه فکری نویسنده و تفکّر حاکم بر اثر می پردازد؛ زمینه هایی از اثر را می کاود که به گونه ای در پیشرفت یا پسرفت اجتماع نقش دارد. "شاهنامه فردوسی" به عنوان اثری رسمی و "سمک عیّار" در حوزه آثار عامیانه، از جمله مواردی هستند که نمودهای مردمی در آن فراوان است امّا هرچه در آنها دقیق تر می شویم، به این نتیجه می.....