چکیده: در تاریخ هنر ایران به ویژه پس از اسلام، خوشنویسی از جمله هنرهایی است که در ارتباط و تعامل با دیگر هنرها رشد یافته است. در هنر خوشنویسی دور? صفویه، نستعلیق جایگاه والایی یافته و در هم? هنرها نمود پیدا می کند. این تحقیق سعی برآن دارد، ویژگی های زیبایی شناسی خط نستعلیق را مورد بررسی قرار داده، سپس به ارتباط و تعامل خط نستعلیق و محدود? کادر خطوط، در اشیای هنری دور? صفویه پرداخته و پس از استخراج اصول زیبایی شناسی آن، در نهایت کاربرد زیبایی شناسی خط نستعلیق را در آثار امروزی در قالب طرح، مورد بررسی قرار دهد. مهم ترین کاربرد تحقیق؛ دستیابی به طرح ها و ترکیب های متنوع و مختلف خط نستعلیق، و استفاد? آن ها با تکنیک های مختلف، به عنوان عنصر تزیینی متناسب در آثار چوبی امروزی می باشد. این تحقیق با مطالعه و بررسی آثار مکتوب، اسناد و تصاویر، با روش تحقیق تاریخی و توصیفی به بررسی موارد ذکر شده پرداخته است. نتیج? حاصل شده عبارت است از این که بر اثر تغییر محتوی و صورت اشیاء، خوشنویسی نیز در تقابل با آن، تغییر یافته، و هماهنگ با اثر شکل می گیرد؛ این تغییر و تعامل هماهنگ، وحدت بصری زیبایی را در کل اثر حاکم می سازد. واژگان کلیدی: خط نستعلیق، اشیای هنری دور? صفویه، اصول زیبایی شناسی، فلز کوبی