محموددرویش شاعر معاصر فلسطینی است. او در سال های زندان و حبس اشعار ویژه ای از خود به یادگار نهاده است وآن را وقف وطن، آزادی، کرامت و هویت از دست رفته اش کرد. محمود درویش در برابر ستم وبی عدالتی غاصبان ایستادگی نمود وهرگز به ذلت و بردگی تن نداد. حبسیات او سراسر خشم وتحدی علیه غاصبان وگویای آشتی ناپذیری او با اشغالگران سرزمین است، این اشعارتصویرگرحالات پرخروش ونا آرامی او علیه مظلوم کشی است، محمود درویش توانسته ازپشت میله های سرد و پولادین زندان، رسالت خود، یعنی رسوایی دشمن، برانگیختن احساسات وتحریک وتشویق اراده ها را به بهترین شکل ترسیم نماید و اشعارش را به عنوان دستآویزی برای فرهنگ سازی و ایجاد روح مقاومت و پایداری درتمام اقشار ملت به کارببندد. حبسیات او ازعمق وجود ظلم ستیزاو سرچشمه گرفته، غل وزنجیرها عزم واراده ی آهنین اورا آبدیده کرده و در بحبوحه ی اشغال و ویرانگری، گرد شکست را با رنگ پیروزی وچهره ذلت بار آن را با نقاب عزت وشکوه آراسته است. حبسیات درویش سرشار از مثبت اندیشی صادقانه ای است که ناشی از اهداف وآرمان های والای اوست. محمود درویش تمام این مفاهیم را با جرأت وشجاعت مثال زدنی وبا توانایی های بالا وبا اسلوبی ناقدانه وتاثیرگذار بیان کرده است و برای ارائه اندیشه ونگرش های جاودانه اش ازتنها امید باقی مانده اش یعنی رمز ونماد مدد جسته وازتصویرگری به عنوان ابزاری ساختاری استفاده نموده است، تا آگاهی مخاطب را دو چندان و ادراک واحساس او را نسبت به آنچه پیرامونش می گذرد، عمق بخشد.