یکی از زمینه های ناپایداری توسعه ی شهری به ویژه در کشور های در حال توسعه، گونه ای از سکونت با مشکلات حاد با عنوان حاشیه نشینی بوده است . این نوع از سکونت در حال گسترش نیازمند اتخاذ تدابیر ویژه برای ساماندهی وضعیت کنونی و جلوگیری از گسترش آن در آینده می باشد. در طی دهه های گذشته رویکردهای گوناگونی جهت ساماندهی مناطق حاشیه نشین اتخاذ شده است که بیشتر آنها به بعد کالبدی مناطق بیش از سایر ابعاد توجه داشته اند. از میان این رویکردها، رهیافت بازآفرینی پایدار به عنوان رهیافتی که دارای بینش و عملی جامع و یکپارچه است و تمایل به بهبود ابعاد گوناگون پایداری از جمله پایداری اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و زیست محیطی دارد، به عنوان رویکرد قالب در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفته است. در این تحقیق به بررسی محله سعدی به عنوان یکی از مناطق حاشیه نشین شهر شیراز پرداخته ایم. جهت تحلیل سطح پایداری، شاخص های منتخبی از ابعاد چهارگانه ی پایداری در سطح محله ی سعدی مورد بررسی قرار گرفت. شاخص هایی مانند بعد خانوار، مهاجرت، هویت و امنیت محله در بعد اجتماعی، شاخص های درآمد ماهیانه خانوار، درصد اشتغال و بیکاری، بارتکفل در بعد اقتصادی، شاخص هایی مانند سرانه کاربری ها، شیب، ساخت و ساز غیر رسمی، شبکه دسترسی، مصالح بنا، ریزدانگی و تأسیسات عمومی محله در بعد کالبدی و شاخص هایی مانند سطح و سرانه فضای سبز، توزیع صحیح جمعیت و سیستم جمع آوری فاضلاب در بعد زیست محیطی پایداری از جمله شاخص های مورد نظر ما در این تحقیق بوده اند. این تحقیق بر اساس روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته و جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از تکنیک های آماری با استفاده از نرم فزار spss ومدل swot استفاده شده است. نتایج بررسی شاخص های پایداری در محله ی سعدی بیانگر این بود که سطح پایداری محله ی سعدی در تمامی ابعاد بسیار پایین می باشد. با توجه به سطح ناپایداری محله ی سعدی و از طرف دیگر قرار گرفتن اصول توسعه ی پایدار در قلب سیاست های رویکرد بازآفرینی پایدار شهری، این رویکرد می تواند رویکرد مناسبی جهت از میان بردن ناپایداری های شهری باشد.