از مسائل مهمی که مبتلایان به بیماری های جسمی مزمن با آن روبرو هستند، مشکلات روحی و روانی نظیر افسردگی می باشد. در کل 10-5 درصد از بیماران جسمی در مراقبت های اولیه درمان از افسردگی اساسی رنج می برند. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی اثر بخشی شناخت درمانی در بیماران جذامی افسرده می باشد . این پژوهش مطالعه شبه آزمایشی، دوگروهی و در 3 مرحله است که روی 32 بیمار زن و مرد مبتلا به جذام انجام گرفته است. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه افسردگی بک و پرسش نامه افکار خودکار( آقا یوسفی 2004) بود که قبل، بعد و یک ماه بعد از مداخله جهت تکمیل به افراد ارائه شد. مداخله روان درمانی با گروه آزمون به صورت جلسات گروهی با طول عمر 20 جلسه و فراوانی یک بار در هفته و به مدت دو ساعت انجام شد. در تجزیه تحلیل این پژوهش، از تحلیل واریانس با اندازه های مکرر و تحلیل کوواریانس و آزمون t استفاده گردیده است.نتایج یافته ها نشان داد که میزان افسردگی مبتلایان جذامی افسرده بعد و یک ماه بعد از مداخله کاهش قابل توجهی درمقایسه با قبل از مداخله داشته است و در گروه آزمایش، نمرات به صورت معنا دار کاهش یافت.