این پایان نامه کوششی است در جهت بررسی و شناخت ویژگیهای سبکی اشعار دوران انقلاب و جنگ تحمیلی با معرفی چهار شاعر مهم و برجسته و پیشکسوت این دوره یعنی نصراله مردانی ، حمید سبزواری ، علی معلم دامغانی ، سپیده کاشانی و بررسی و تحلیل ویژگیهای زبانی ، ادبی و فکری اشعار آنها . شعر انقلاب و دفاع مقدس ، اندیشه ها و تئوریهایی چون « هنر برای هنر » را منسوخ کرده ، شعر و هنر را از چهارچوب احساسهای شخصی فراتر برده ، به خدمت اهداف والای انسانی ، اجتماعی ، فرهنگی، دینی ، اخلاقی و ملی درآورده است. در این دوران ، مختصات لفظی و معنوی و ادبی شعر تغییر یافته ، افکار و احساسات تازه ای مطرح شده ، در قالب شعر نیز تغییراتی رخ داده است. عمده ترین مضامین شعر این دوره عبارتند از : روایت و حکایت اوضاع دوران ستمشاهی ، بیان و بزرگداشت مبارزات و پایداریهای مردمی در آن دوران ، ستایش رهبر و دیگر شخصیتهای برجسته ، دعوت به بیداری و هوشیاری در برابر دسیسه های دشمنان داخلی و خارجی ، ستایش شهادت و شهیدان ، ترغیب و تشویق رزمندگان ، وطن دوستی ، مبارزه با مظاهر ضد ارزشی و ... چون بعضی از شاعرانی که در این پایان نامه طرز شاعری آنها محور بحث ماست ، دارای آثار بسیاری هستند ؛ سعی شده است از آثار آنها اشعاری را که در مورد انقلاب و دفاع مقدس سروده شده ، مورد بررسی قرار گیرد ، لذا از آثار نصراله مردانی کتاب «خون نامه خاک» ، از آثار حمید سبزواری کتاب «سرود سپیده» ، از آثار علی معلم کتاب «رجعت سرخ ستاره» و «گزیده اشعار» سپیده کاشانی مورد بررسی قرار گرفته است. البته در شواهد امثال به سایر آثار آنها نیز اشاراتی رفته است . در ابتدای هر فصل سعی شده است مختصری از زندگینامه و آثار هر شاعر بیان شود و پس از آن ویژگیهای سبکی شعر او مورد بررسی قرار گیرد .