چکیده: در این نگارش سعی بر آن شده است تا مسئولیت مدیران شرکت های تجاری در قبال بستانکاران شرکت در وضعیت های مالی متفاوت مورد بررسی قرار گیرد. شرکت های تجاری در دوران فعالیت اقتصادی خود امکان دارد وضعیت های مالی متفاوتی را تجربه نمایند؛ در حالت اول شرکت با هیچ مشکل مالی و تجاری مواجه نیست و بدیهی است که در این موقعیت مالی مدیران فقط باید منافع شرکت و سهامداران را مورد توجه قرار دهند. حالت دوم زمانی است که شرکت در حالت ورشکستگی قرار می گیرد و بی تردید منافع بستانکاران شرکت بر منافع سهامداران مقدم است و مدیران باید منافع بستانکاران را در تصمیمات خود لحاظ نمایند. در حالت سوم شرکت دچار مشکلات مالی است و آینده و چشم انداز روشنی برای شرکت متصور نمی باشد ولی شرکت هنوز ورشکسته نشده است. آنچه مسلم است مدیران شرکت در این حالت موظف نیستند که روی منافع بستانکاران متمرکز شوند؛ زیرا مدیران وظیفه وفاداری نسبت به شرکت و سهامداران دارند. در این زمینه بین حقوقدانان اختلاف نظر وجود دارد و گروهی معتقدند که مدیران شرکت در این وضعیت هیچ تعهد و وظیفه ای در قبال بستانکاران شرکت ندارند ولی گروهی دیگر بر این باورند که مدیران موظف هستند بین منافع بستانکاران شرکت و سهامداران شرکت بالانس و تعادل ایجاد نمایند. اختلاف نظر های ایجاد شده به صورت تطبیقی در حقوق ایران و انگلیس و رویه های قضایی موجود مورد بررسی قرار گرفته است.