الکتروریسندگی یکی از روش های مورد استفاده در تولید فیبرهای پلیمری در مقیاس نانو می-باشد. این روش به جهت سادگی، قابلیت کنترل زیاد در پارامترهای اعمالی و کیفیت و دقت بالا در تولید، بسیار مورد توجه پژوهشگران در عرصه نانو قرار گرفته است. از مزیت های دیگر الکتروریسندگی، وجود بارهای الکترواستاتیک روی سطح فیبرها می باشد که مانع از کلوخه شدن و به هم چسبیدن فیبرهای حاصل می گردد. در این پروژه یک دستگاه الکتروریسندگی در پتانسیل بالا و با قابلیت کنترل پارامترهای دستگاهی جهت تولید نانوفیبرهای پلیمری از جمله پلی وینیل-پیرولیدون (pvp) طراحی و ساخته شده است و پارامترهای موثر بر اندازه ی این فیبرها، همچون غلظت، جریان خروجی محلول، فاصله ی نوک سوزن تا صفحه ی جمع کننده و ولتاژ اعمالی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. تصاویر sem از نانوفیبرهای pvp نشان دهنده ی آن است که با افزایش غلظت، جریان خروجی محلول، فاصله ی نوک سوزن تا صفحه ی جمع کننده، و کاهش ولتاژ اعمالی، قطر فیبرها افزایش می یابد. از طرفی بررسی نتایج نشان می دهد که در غلظت ها و جریان های بسیار پایین به جای نانوفیبر، نانوذره تولید می گردد. نتایج نشان می دهد که با غلظت wt% 37، ولتاژ kv10، جریان خروجی ml/h 5 و فاصله cm3 نوک سوزن تا جمع کننده، نانوفیبرهایی با قطر میانگین 182 نانومتر می توان تولید کرد. همچنین مطالعه خواص جذبی و عبوری از نانوفیبرهای pvpتولید شده بیانگر آن است که این نانوفیبرها مانع عبور نورهای لیزری با طول موج های nm1064، nm532، nm850، nm690، nm808 و µm7/4 می گردند و در نتیجه امکان استفاده از حصیر نانوفیبرهای pvp، به عنوان نانوفیلترهای نوری در محدوده ی نور این لیزرها فراهم می باشد.