طراحی پل یک فرآیند پیچیده ای است که نیاز به پارامترها و شکل هندسی اولیه قبل از تحلیل مقاطع فرضی دارد. برای رسیدن به جواب های رضایت بخش باید آنقدر تکرار صورت گیرد تا مقطع فرضی بتواند معیارهای طراحی را برآورده سازد. مقطع بهینه به دست آمده از بین گزینه های مختلف طراحی، همچنین باید معیارهای ایمنی، قابلیت استفاده و قابلیت بهره برداری که توسط آیین نامه های طراحی اعمال شده و نیز تعدادی معیارهای شایستگی معین از قبیل هزینه، وزن و زیبایی را برآورده کند. طراح باید در انتخاب بهترین طرح بین گزینه های ممکن که این معیارها را برآورده می کند، تصمیم نسبتاً مشکلی را بگیرد. برای بهینه سازی طراحی سیستم های سازه ای روش های بسیاری توسعه یافته و استفاده می شوند. بسیاری از آنها از روش برنامه ریزی ریاضی برای رسیدن به جواب استفاده می کنند. از بین روش های جستجوی مسیر تصادفی، روش عمومی برای بهینه سازی، الگوریتم ژنتیک است که بر مبنای اصل انتخاب طبیعی و بقای بهترین ها استوار است. الگوریتم ژنتیک از نظر محاسباتی ساده است اما ابزار قدرتمندی برای جستجوی جواب های بهینه است. در تحقیق حاضر الگوریتم ژنتیک برای به دست آوردن شکل مقطع بهینه عرشه پل با شاهتیرهای t شکل با مینیمم کردن هزینه استفاده می شود. پارامترهای طراحی ابعاد هندسی سازه شامل ابعاد سطح مقطع، تعداد شاهتیرها، ویژگی های مصالح و غیره هستند. تابع هزینه عرشه پل یا همان تابع هدف که باید با برآورده کردن محدودیت های طراحی و آیین نامه ای مینیمم شود، شامل هزینه بتن، هزینه آرماتور، هزینه قالب بندی و هزینه نیروی انسانی می باشد. در این تحقیق بهینه سازی به روش الگوریتم ژنتیک برای پل های با عرشه دو خطه، سه خطه و چهار خطه با دهانه های 10 متر تا 50 متر انجام شده است.