کشورهایی است که عمده توجه و کانون سرمایه گذاریشان را بر تعلیم و تربیت متمرکز کرده اند. اهمیت تعلیم و تربیت از دوران طلایی یونان باستان و تأکید فیلسوفانی همچون سقراط، افلاطون و ارسطو، در کانون توجه تاریخ رشد و پیشرفت انسانی قرار داشته است. تمدنهای بزرگ بشری پیش ازآنکه نتیجه ی حکومتهای تشکیل شده در تاریخ جهانی باشد، دست رنج اندیشه ها و تفکرات دانشمندان و فرهیختگان تعلیم و تربیت و دانشگاه های بزرگی همچون جندی شاپور، اسکندریه، نظامیه هاو... بوده است. تمدن طلایی اسلامی بعدها درپرتو بسترسازی پیامبر بزرگ رحمت و آگاهی، حضرت محمد (ص) پایه ی بسیاری از علوم بشری گردید. پیامبری که خداوند بزرگ در قرآن کریم، مهمترین رسالتش را «خواندن آیات الهی»، «تزکیه» و «آموزش کتاب و حکمت» بر امتی که در ناآگاهی آشکار بوده اند، (قرآن کریم، جمعه، آیه 2) برشمرده است. در میراثهای فرهنگی و علمی بر جای مانده از تاریخ زندگانی انسانها، جز تأثیر تعلیم و تربیت که سبب خلق آن آثار بوده است، در این کره خاکی چیز دیگری نمی توان یافت. در بزرگترین مسابقه علمی بین دو قدرت بزرگ آمریکا و شوروی (سابق) در قرن گذشته (قرن بیستم)، در جریان پرتاب اسپونتیک یک به وسیله ی روسها، مهمترین عامل شکست آمریکاییها در عقب افتادن از این مسابقه علمی، ناکارآمدی آموزش و پرورش عنوان گردید. (چاکر، 1371، ص50) در گزارش «ملتی در خطر»، مهمترین عامل خطر برای آمریکایی ها در مقابل پیشرفتهای مختلف کشورهای رقیب، موضوع تعلیم و تربیت و عقب افتادن در آن بخش گفته شد. به گفته چاکر و هاینز در کتاب مدارس برتر جهان، استانداردهای برتر آموزشی در جهان مربوط به در سخن کوتاه باید گفت در جهان امروز، آموزش و پرورش کلید رشد و توسعه کشورهاست. کشورهایی که با برنامه ریزی مطلوب و سرمایه گذاری مناسب، به استاندارد سازی شاخص های رشد و توسعه در این نهاد مهم همت گمارده اند و توانسته اند در جهان امروز، به نظامهای برتر آموزشی نائل گردند. این کشورها، توانایی دستیابی به رشد و توسعه ی همه جانبه ی اقتصادی – اجتماعی را نیز از آن خود ساخته اند. کشورهایی مانند آلمان، انگلستان، فرانسه، کره ی جنوبی و ژاپن که هم دارای نظام آموزش و پرورش برتر می باشند و هم از نظر رشد و توسعه ی اجتماعی- اقتصادی، در سطح جهان وضعیت مطلوبی دارند.