ارزش در معرض ریسک یکی از مهمترین معیارهای اندازه گیری ریسک در بنگاه های اقتصادی می باشد. برآورد دقیق ارزش در معرض ریسک موضوع بسیارمهمی می باشد و انحراف از آن می تواند موجب ورشکستگی و یا عدم تخصیص بهینه منابع یک بنگاه گردد. هدف اصلی این مطالعه بررسی کارایی روش copula-garch شرطی در برآورد ارزش در معرض ریسک پرتفویی متشکل از دو سهام می باشد و ارزش در معرض ریسک بدست آمده با روشهای سنتی برآورد ارزش در معرض ریسک مقایسه شده است. در این مطالعه از دو پرتفوی مختلف استفاده شده است، اولین پرتفو مربوط به بازار بورس اوراق بهادار تهران می باشد و شامل سهام شرکتهای سیمان فارس و سیمان تهران می باشد؛ داده های مورد استفاده قیمت روزانه هر سهم در پایان یک روز کاری (close price ) می باشد که به مدت 10 سال جمع آوری شده است. پرتفوی دوم مربوط بازار بورس نزدک (nasdaq stock market) می باشد و شامل سهام شرکتهای anat و nwli می باشد؛ در خصوص پرتفوی دوم قیمت بسته شدن روزانه هر سهم به مدت پنج سال استفاده شده است. با استفاده از قیمتهای روزانه، بازده هندسی روزانه هر پرتفوی محاسبه شده است و ارزش در معرض ریسک برای بازده ی پرتفوی، به روشهای مختلف محاسبه شده است. در این مطالعه ارزش در معرض ریسک با روشهای سنتیِ شبیه سازی تاریخی، واریانس کوواریانس، میانگین متحرک موزون نمایی، garch تک منغیره و همچنین با روش copula-garch شرطی محاسبه شده است. در روش copula-garch شرطی از 32 مدل مختلف بمنظور برآورد ارزش در معرض ریسک استفاده شده است. این روش ابتدا مدلهای مختلف کناری garch را به هریک از بازده های سهام پرتفوی برازش می دهد وسپس با استفاده از توابع copula مختلف ساختار وابستگی پرتفوی را مشخص می نماید و در پایان با استفاده از تابع copula و مدل های کناری ارزش در معرض ریسک پرتفوی را برآورد می نماید روشهای مختلف به وسیله سه معیار با یکدیگر مقایسه شده اند و بهترین روش در هریک از پرتفوها با توجه به معیار تعیین شده، مشخص شده است. یافته های این مطالعه نشان می هد که روشهای copula-garch شرطی با توجه به معیارهای مختلف همواره کاراترین روش نمی باشند و بهترین روش برآورد ارزش در معرض ریسک به ساختار داده ها و معیار سنجش کاراترین مدل بستگی دارد. به منظور برآورد دقیق ارزش در معرض ریسک در هر پرتفوی باید کاراترین روش را انتخاب کرد و اگر روشی در خصوص یک پرتفوی بهترین باشد لزومی ندارد در پرتفوی دیگر بهترین باشد. پرتفوی سرمایه گذاری شرکتها اغلب بیشتر از دو سهام می باشد بنابراین پیشنهاد می شود مدلهای copula-garch شرطی به بیش از دو مدل تعمیم داده شود و همچنین در این مدل ها می توان از توابع مفصل دیگری علاوه بر توابع بکار رفته در این مطالعه استفاده کرد. به منظور پیش بینی رفتار کناریها نیز می توان از روشهای دیگری از جمله رکوردها به جای مدل garch استفاده نمود.