با توجه به توانایی های ذهنی و هوشی کودکان، و با توجه به اینکه این جمعیت (چه از جهت بزهکار و چه از جهت بزه دیده،) می توانند در آینده برای نظام کیفری ایران از لحاظ حقوقی و جرم شناختی و نیز برای نظام اجتماعی از لحاظ روحی و روانی دارای اهمیت باشند، مسأله اظهارات و مشاهدات کودکان و نوجوانان غیربالغ نگاه ویژه ای را می طلبد. این در حالی است که در نظام کیفری ایران اظهارات و گزارشهای آنان از وقوع جرم و جهات دیگر مورد غفلت واقع شده، و قانونگذار ایران در بحث ادله اثبات جرم، سخنی از کودکان به میان نیاورده و به طور کلی، بلوغ را شرط ارزش و اعتبار دلایل دانسته است. و به همین جهت اظهارات کودکان در نظام دادرسی کیفری ایران، اصولا مورد استناد قرار نمی گیرد؛ در این تحقیق تلاش شده است تا اعتبار اظهارات کودکان به لحاظ علمی با استناد به مطالعات روانشناختی و تحقیقات میدانی مختلف سنجیده و راهکارهای علمی و عملی برای اطمینان به اظهارات آنان مورد بررسی قرار گیرد. چرا که در فقه و سیستم دادرسی اسلامی نیز در پاره ای از موارد به شهادت کودکان توجه شده و به عنوان دلیل در برخی جرایم، مورد پذیرش قرار گرفته است و در صورت اعتبار بخشیدن به اظهارات کودکان در موارد و شرایط خاص می توان اظهارات آنان را به عنوان دلیل محکم و قانع کننده در سیستم اقناع وجدانی نیز پذیرفت. از جمله نتایج مهم این تحقیق آن است که با توجه به فتاوای فقهاء و نظام های حقوقی دیگر کشورها و در صورت اتخاذ شیوه صحیح در اخذ اظهارات کودکان می توان شهادت آنها را همچون بزرگسالان پذیرفت و در نظام حقوقی ایران نیز مورد استناد قرار داد.