براساس ادبیات مدیریت و بویژه ادبیات مدیریت تکنولوژی، موفقیت بنگاه ها به هماهنگی (یکپارچگی ) استراتژی تکنولوژی با استراتژی های بنگاه و کسب و کار بستگی دارد. اما سوالی که مطرح می شود این است که این هماهنگی چگونه برقرار می شود؟بر اساس نظریه نقاط مرجع استراتژیک، سازمانها می توانند نقاط مرجعی را برای هماهنگی انتخاب و آنگاه عناصر و سیستم های خود را با آن هماهنگ نمایند. باتوجه به این نظریه، درصورتیکه استراتژی ها براساس نقاط مرجع استراتژیک یکسانی طراحی و اجرا شوند می توان انتظار داشت که با یکدیگر هماهنگ باشند. در این تحقیق میزان کنترل (انعطاف پذیری) موجود در بنگاه و میزان توجه بنگاه به محیط بیرون (محیط درون) به عنوان نقاط مرجع استراتژیک انتخاب شدند و این فرضیه مطرح گردید که هماهنگی استراتژی های تکنولوژی و بنگاه حول این نقاط مرجع می تواند به عملکرد بالاتر بنگاه منجر شود. این فرضیه از طریق پیمایش در 78بنگاه دفاعی مورد بررسی قرارگرفت و مشخص شد که انواع خاصی از هماهنگی بین استراتژی تکنولوژی و استراتژی بنگاه با عملکرد بالاتری همراه است. به علاوه، این فرضیه که هماهنگی بین استراتژی بنگاه و استراتژی های جزئی تکنولوژی (انتخاب، اکتساب و بهره برداری) با عملکرد بالاتری همراه است نیز به آزمون نهاده شد و مشخص گردید که بین عملکرد بنگاهها ومیزان این نوع هماهنگی همبستگی و رابطه خطی وجود دارد.