چکیده : هدف این پژوهش بررسی نقش خودکارآمدی و تعلق مدرسه ای در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان سال سوم دبیرستان شهر تبریز می باشد . به همین منظور نمونه ای متشکل از 377نفر از بین دانش آموزان دختر و پسر شهر تبریز به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند . جهت جمع آوری داده ها ازپرسش نامه های تعلق مدرسه ای (sbq) و پرسش نامه خودکارآمدی ( gsee) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از روشهای آماری و رگرسیون چندگانه نشان داد که تعلق مدرسه ای و ادراکات خودکارآمدی نقش معنادار در پیش بینی تغییرات پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارند . از سویی نتایج نشان داد که بین دانش آموزان دختر و پسر از نظر تعلق مدرسه ای و ادراکات خودکارآمدی تفاوت معنی دار وجود ندارد . بنابراین چنین به نظر می رسد مولفه های شناختی در تبیین پیشرفت تحصیلی تاثیرگذار هستند