هدف از این تحقیق مقایسه اثر یک جلسه فعالیت هوازی با شدت بالا روی برخی از شاخص های تهویه وگاز های تنفسی در دو محیط سرد و گرم ورزشکاران پسر هنرستان تربیت بدنی شهرستان اهواز بود به این منظور از میان 60 جوان هنرستان ورزش و تربیت بدنی بعد از اجرای آزمون استراند ، 15 آزمودنی که حداکثر اکسیژن مصرفی انها 58/4± 63/53 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن در دقیقه بود برای این تحقیق انتخاب شدند و افراد انتخاب شده آزمون هوازی با شدت بالا(استراند) را تا مرز خستگی روی نوار گردان در محیط سرد(دما 65/1±58/13 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 77/1±32/ 48درصد) و محیط گرم(دما 73/1±38 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 52/1±07/ 48درصد) بعد از مواجه با این شرایط، اجرا کردند میانگین سن، قد، وزن، شاخص توده بدن آزمودنی ها (bmi)و درصد چربی بدن در آنها به ترتیب 89/± 56/18 سال، 18/7±31/172 سانتی متر، 73/9±95/58 کیلوگرم ، 92/1± 71/19 کیلوگرم بر متر مربع، 78/3± 05/10 درصد، محاسبه شد. شاخص های تهویه و گازهای تنفسی ( vo2، vco 2 ، rer ، ve ، vt، rr ) با استفاده از دستگاه ارگواسپیرومتر و گازآنالیزور، قبل، حین و بعد از فعالیت در دو محیط سنجیده شدند برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد و برای مقایسه میانگین این شاخص ها در دو محیط سرد وگرم، آمارهt وابسته به کاربرده شد نتایج پژوهش نشان دادکه شاخص های تهویه و گازهای تنفسی قبل فعالیت اختلاف معنی داری نداشتند(05/0 = ?) . اما طی یک جلسه فعالیت هوازی در دو محیط اختلاف معنی داری شاخص های vo2 ، ve ، vt ، rr مشاهده شد (05/0 = ?) . به طور کلی می توان بیان داشت که فعالیت در محیط سرد وگرم سبب تغییرات در تهویه ریوی و متعاقب آن کاهش عملکرد ورزشی می شود.