این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش تصویرسازی ارتباطی بر دلزدگی زناشوئی زنان متاهل انجام شد. ابتدا از بین خانه های سلامت شهرداری منطقه 22 تهران، یک خانه سلامت به صورت تصادفی انتخاب شد و سپس پیش آزمون انجام شد و از بین خانم هایی که بیشترین نمره را آزمون دلزدگی زناشوئی(cbm) کسب نمودند، 24 نفر انتخاب گردید، سپس آنها به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش به صورت هفتگی به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای تحت اموزش قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش آزمون دلزدگی زناشوئی بوده است.برای تحلیل داده های پژوهش، از شاخص ها و روش های آماری شامل فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین نمره های پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش تفاوت معنادار وجود داشت ولی بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل تفاوت معناداری وجود نداشت . با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش تصویرسازی ارتباطی بر کاهش دلزدگی زناشوئی زنان به صورت کلی و هم در 3بعد دلزدگی جسمانی، دلزدگی عاطفی و دلزدگی روانی موثر بوده است.