سازه های فضاکار به عنوان یکی از سازه های پرکاربرد می باشند که معمولا برای پوشش سطوح بزرگ بدون نیاز به ستون های داخلی مورد استفاده قرار می گیرند. در طراحی لرزه ای این سازه ها بر خلاف بسیاری از سازه های معمول دیگر مولفه قائم زلزله تاثیر بیشتری دارد. به همین منظور در این تحقیق به طرح بهینه نوعی از این سازه ها که شبکه های تخت دولایه نام دارند، تحت اثر همزمان بار ثقلی و مولفه قائم زلزله می پردازیم. متغیرهای طرح بهینه این سازه ها شامل تعداد تقسیمات در دو راستا، ارتفاع بین دولایه و سطح مقطع اعضا می باشد و تابع هدف مورد نظر وزن سازه است. در این تحقیق از الگوریتم اجتماع ذرات با رفتار کوانتومی به عنوان الگوریتم بهینه سازی استفاده شده است و نتایج حاصل از بهینه سازی با این روش، با الگوریتم اجتماع ذرات استاندارد و الگوریتم اجتماع ذرات با اجتماع غیر فعال مقایسه شده است. به دلیل ماهیت تصادفی الگوریتم اجتماع ذرات و بالا رفتن تعداد درجات آزادی سازه، استفاده از روش های تقریب سازی برای پیش بینی پاسخ های لرزه ای سازه ها برای کاهش زمان اجتناب ناپذیر است. در این تحقیق از شبکه عصبی تابع بنیادی شعاعی برای تقریب سازی پاسخ های لرزه ای سازه های فضاکار استفاده شده است. نتایج بدست آمده از بهینه سازی با استفاده از الگوریتم اجتماع ذرات با رفتار کوانتومی نشان دهنده همگرایی بهتر و سریعتر آن نسبت به دو روش دیگر بوده و می توان از نتایج تحقیق در موارد عملی و کاربردی استفاده کرد.