کوه های مرتفع، دره های عمیق و سرسبز، مشهورترین پناهگاه ها ، رودخانه های پر آب، آبشارهای زیبا، آب و هوای فرح بخش، شرایط مناسب برای کوهنوردی، حوضه های دامنه ی جنوبی توچال نظیر توچال، دربند، درکه، کلک چال را به عنوان یکی از جاذبه های تفرجگاهی شهری و فرا شهری تهران معرفی کرده که از پتانسیل های بالای ژئوتوریسمی برخوردار می باشند. هدف این پژوهش شناسایی پهنه های مناسب ژئوتوریسمی منطقه و حفظ منابع گردشگری و هدایت گردشگران است به نحوی که محل مورد بازدید برای نسل های آینده نیز باقی بماند. برای دستیابی به یک جمع-بندی به منظور شناخت و تعیین مکان های ویژه ی ژئوتوریسمی، لایه های اطلاعاتی مورد نیاز شامل نقشه های شیب، پوشش گیاهی، همدما، هم بارش ، هیدرولوژی، چشم اندازهای لیتولوژی، چشم اندازهای انسانی و ژئومورفولوژیکی تهیه و سپس با تلفیق و همپوشانی لایه های اطلاعاتی در محیط gis با استفاده از مدل ahp پهنه های مناسب ژئوتوریسمی حوضه های آبی دامنه ی جنوبی توچال مشخص شد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که 15 درصد از کل وسعت ناحیه پهنه ی فوق العاده مناسب، 10 درصد پهنه ی خیلی مناسب، 35 درصد پهنه ی مناسب و 40 درصد پهنه ی نامناسب را در بر گرفته است. و همچنین با استفاده از مدل پرالونگ لندفرم هایی که بیشترین تأثیر را در جذب گردشگر دارند به ترتیب اهمیت عبارتند از: دره ی مشجر دربند، قله ی توچال، دامنه ی نامنظم درکه، دامنه ی منظم کلک چال، آبشار دوقلو، پرتگاه گسلی شیرپلا، مخروط افکنه ی دربند، چشمه ی فراخلا مشخص گردید.