هدف از انجام این پژوهش افزودن نانولوله کربنی چند جداره و دوده به پلی اتیلن با دانسیته بالا و رسیدن به یک ترکیب همگن و دارای خواص الکتریکی و مکانیکی بهبود یافته است. به این منظور برای اختلاط نمونه های دارای نانولوله کربنی، روش آسیاب گلوله ای با انرژی بالا و برای نمونه های حاوی دوده روش اختلاط در حالت مذاب مورد استفاده قرار گرفت. نمونه ها در درصدهای وزنی مختلف نانولوله (0، 1، 2، 3، 5 و 10) و دوده (0، 5، 10، 20، 30 و 40) تهیه شده و تأثیر درصد وزنی نانولوله و دوده بر مورفولوژی، خواص مکانیکی و خواص الکتریکی کامپوزیت به دست آمده مورد بررسی قرار گرفت. مورفولوژی پودر کامپوزیت پلی اتیلن و نانولوله با استفاده از تست sem مورد بررسی قرار گرفت. شکل ظاهری نمونه ها نشان داد که مورفولوژی یکنواخت با ساختار نامنظم و پخش تصادفی ذرات نانولوله در نمونه قابل حصول می باشد. همچنین نتایج نشان داد که توده های به هم چسبیده نانولوله ها با اعمال نیروهای وارد شده طی عملیات آسیاب گلوله ای از بین رفته اند. برای سنجش خواص مکانیکی، نمونه های دمبلی شکل طبق استانداردastm d 638-03 ساخته شد و تست کشش در دمای محیط انجام شد. مدول الاستیسیته بر اثر افزودن 5 الی 10 درصد وزنی نانو لوله کربنی به پلیمر بیش از 55% بهبود یافت. با افزایش درصد نانولوله تا حد 10 درصد وزنی، تنش تسلیم به مقدار اندکی افزایش یافته و از mpa 8/65 به mpa 13/9 می رسد، و مقاومت کششی نهایی نیز از mpa 67/19 به mpa 5/24 می رسد. در مورد کامپوزیت حاوی دوده نیز مشاهده شد با افزایش مقدار دوده، استحکام پلیمر بهبود یافته است. افزودن دوده به پلیمر علاوه بر این که قیمت نهایی کامپوزیت را کاهش می دهد، باعث افزایش استحکام مکانیکی پلیمر هم می شود. با افزودن 40 درصد وزنی دوده به پلیمر، تنش تسلیم و مقاومت کششی نهایی به ترتیب به میزان 69% و 45% افزایش مشاهده شد. همچنین با افزایش درصد دوده در پلیمر فرایندپذیری کامپوزیت مشکل تر می شود. رسانایی الکتریکی با یک دستگاه اندازه گیری مقاومت حجمی اندازه گیری شد. نتایج حاصل نشان می دهد مقاومت حجمی پلی اتیلن با افزودن نانولوله و دوده کاهش می یابد و رسانایی الکتریکی آن به همین نسبت زیاد می شود. همچنین در درصدهای وزنی حدود 3 از نانولوله و 20 از دوده در پلیمر، حد آستانه رسانایی را خواهیم داشت.

هدف پژوهش حاضر نقش واسطه ای تجارب یادگیری در رابطه جو آموزشی با خود کار آمدی در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت می باشد. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه این تحقیق شامل تمامی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت می باشد که تعداد آنان در سال تحصیلی 91-92 برابر با 10200 دانشجو می باشد. نمونه این پژوهش شامل 384 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت بود که با استفاده روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این تحقیق شامل سه پرسشنامه جو آموزشی (راف و همکاران (1997)) تجارب یادگیری (دورهام 2002) و خود کارآمدی (شرر و همکاران 1983) بوده است. جهت تجزیه و تحلیل از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و در سطح آمار استنباطی از آزمون همبستگی و رگرسیون استفاده شده است که نتایج نشان داد: جوآموزشی با تجارب یادگیری و مولفه های آن رابطه معنادار دارد. در بین مولفه های تجارب یادگیری، مولفه تدریس و یادگیری بیشترین شدت رابطه را با جوآموزشی دارد. بین جوآموزشی و خودکارآمدی دانشجویان رابطه معنادار وجود دارد. بین تجارب یادگیری و مولفه های آن با خودکارآمدی دانشجویان رابطه معنادار وجود دارد. در بین مولفه های تجارب یادگیری، مولفه تدریس و یادگیری بیشترین شدت رابطه را با خودکارآمدی دارد...تجارب یادگیری می تواند بین جوآموزشی و خودکارآمدی نقش میانجی را ایفا کند. تجارب یادگیری نقش واسطه ‍‍ گری جزیی برای جوآموزشی و خودکارآمدی ایفا می نماید مولفه های تجارب یادگیری می توانند بین جوآموزشی و خودکارآمدی نقش میانجی گری را ایفا کنند. و تأکیدی بر نقش واسطه ‍ گری جزیی مولفه تدریس و یادگیری برای جوآموزشی و خودکارآمدی دارد.