در ایران بیکاری یکی از معضلات جامعه ماست و امر اشتغالزایی همواره مورد بحث و توجه مسئولین بوده است. در کشور ما، با توجه به وظایف دولت در راستای ایجاد اشتغال پایدار برای افراد جامعه، تاکنون سیاستهای اشتغال زایی متفاوتی در پیش گرفته شده است و توزیع تسهیلات اشتغال زا نیز طی سالهای پس از انقلاب به شیوههای گوناگون صورت گرفته است. نقد و بررسیهای ارائه شده توسط کارشناسان و آمارهای تهیه شده در این زمینه، گویای این مطلب است که سیاستها و راهکارهای پیاده شده از کارآمدی و اثر بخشی مطلوب برخوردار نبوده است و دارای نقائص و کاستیهای زیادی بودهاند [1]. لذا در این تحقیق به دنبال یافتن روشی علمی برای توزیع این گونه تسهیلات هستیم و بدین منظور مدل مفهومی توزیع تسهیلات اشتغالزا طراحی شده است. تفاوت این مدل نسبت به روشهای گذشته، رویکرد جدید "توسعه فعالیتهای اقتصادی" در این مدل می باشد. بر اساس تحقیقات انجام شده، اشتغال آحاد جامعه عمدتاً از طریق فعالیتهای اقتصادی تحقّق می یابد [2]. فعالیت اقتصادی، مجموعه ای از عناصر شامل نیروی کار، تجهیزات، ابزار آلات، فضای کار، تسهیلات و مواد اولیه می باشد، بطوری که با تعامل این عناصر، کالا و خدمات به جامعه عرضه می شود. بنابراین شناخت کامل فعالیت های اقتصادی و اقدام جهت توسعه آن می تواند به عنوان یکی از راهکار های توسعه اشتغال کشور باشد [3]. لذا در این مدل، توزیع تسهیلات اشتغال زا، بر اساس اولویت بندی فعالیت های اقتصادی و آمایش سرزمینی در استان ها صورت می گیرد که این مدل شامل 17 مرحله می باشد و اعتبار سنجی مدل از طریق توزیع پرسشنامه بین خبرگان امر صورت گرفته است که پس از تحلیل نتایج حاصل از پرسشنامه می توان گفت که مدل پیشنهادی تا حد مطلوبی مورد تایید کارشناسان و خبرگان می باشد.