چکیده امروزه منظر شهری به یکی از مسائل مهم طراحی شهری تبدیل شده است. ولی به دلیل خلاء ضوابط و قوانین، شاهد گسست هویتی، فرهنگی و افول کیفیت منظر شهرهای امروز می باشیم. به دلیل نسبی بودن برخی از صفات منظر شهری همچون کیفیت-های زیبایی شناختی، همواره ارزیابی منظر موضوعی پرچالش بوده است. این پژوهش سعی در معرفی روشی دارد که رویکردی سیستماتیک را برای تعیین منظر خوب معرفی نماید و از این رهگذر تلاش دارد تا معیارهایی را برای ارزیابی و معرفی منظر پایدار ارائه نماید. به این منظور، به دنبال تدوین شاخص هایی برای اندازه گیری و ارتقای پیوستگی و کارایی فرایند ارزیابی طرح های پیشنهادی و وضع موجود می باشد. برای دستیابی به این هدف، به دلیل اهمیت نقش انسان در ادراک منظر شهری و بهبود تعامل انسان با محیط پیرامونی که همان عرصه های عمومی و فضاهای همگانی است، به جستجوی کیفیاتی از فضای شهری و دیدگاه های نظریه پردازان و تجارب عملی، پرداخته شده است. در ادامه، تعریفی از شاخص ها ارائه شده و ویژگی های یک شاخص مورد بررسی قرار گرفته است. سپس درباره انتخاب شاخص های مناسب از طریق فرایند ارزیابی گزینه های پیشنهادی، بحث شده. پس از آن، در چارچوب رویکرد خاص این پژوهش، یعنی منظر شهری پایدار، با بررسی ادبیات موضوع، نمونه هایی از معیارها، نحوه تعریف و تدوین آنها شرح داده شده است. این معیارها در سه دسته فرمی، عملکردی و معنایی طبقه بندی و در جداولی ارائه شده است. در ادامه مدلی برای ارزیابی کمیّ منظر پیشنهاد و در آن، برای هر یک از شاخص های منظر امتیازی در نظر گرفته شده و با در نظر گرفتن ضریب اهمیت برای هر یک از شاخص ها، به بررسی و تجزیه و تحلیل آنها پرداخته است. این روش ما را به ارزیابی پروژه های آینده منظر یا تحلیل وضع موجود به گونه ای سیستماتیک، برای نیل به سوی منظری پایدارتر رهنمون می سازد. در نهایت منظر شهری محله تاریخی «دردشت» اصفهان در دو محور بازارچه دردشت و بافت دردشت مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است و با توجه به نتایج حاصل از این ارزیابی و اولویت بندی پروژه ها، به تدوین راهبرد و سیاست های اجرایی و طراحی مرکز محله دردشت و ارائه ضوابط طراحی پرداخته است.