هدف پژوهش حاضر بررسی میزان بوروکراتیک بودن ساختار نظام آموزش عالی و رابط? آن با اعتماد است. سوألات پژوهش عبارتند از: 1. میزان بوروکراتیک بودن ساختار نظام آموزش عالی چقدر است؟ 2. میزان اعتماد در ساختار نظام آموزش عالی چقدر است؟ 3. آیا نوع بوروکراسی (انضباط بوروکراتیک، تخصص حرفه ای) در دانشگاه های مورد مطالعه متفاوت است؟ 4. آیا نوع اعتماد (فردی، گروهی و سازمانی) در دانشگاه های مورد مطالعه متفاوت است؟ 5. آیا بین بوروکراسی و اعتماد رابطه وجود دارد؟ روش پژوهش حاضر با توجه به ماهیت موضوع، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان اداری دانشگاه های دولتی تهران بودند، که در رشته های مختلف علوم انسانی فعالیت می کردند و تعداد آنها 6571 نفر بود. نمونه گیری در این پژوهش از نوع طبقه ای، 354 نفر بود که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه پژوهشگرساخته بوروکراسی و اعتماد، و مصاحبه نیمه ساختار یافته برای اعتماد استفاده شد. برای بدست آوردن پایایی سوالات از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که پرسشنامه بوروکراسی 80/0و پرسشنامه اعتماد 91/0 پایایی داشت. روایی سوالات پرسشنامه و مصاحبه توسط استادان و صاحبنظران تایید شد. یافته های پژوهش، وجود بوروکراسی در حد بالاتر از مطلوب را در نظام آموزش عالی نشان داد. از میان مولفه های بوروکراسی سلسله مراتب بالاترین میزان و تقسیم کار و تخصص پایین ترین میزان را دارا هستند. از میان سطوح اعتماد نیز، اعتماد گروهی بالاترین میزان را داراست. یافته ها نشان داد اعتماد در دانشگاه ها بسیار پایین است. هم‎چنین رابطه معکوسی بین بوورکراسی و اعتماد در نظام آموزش عالی وجود دارد. از جمله پیشنهادات مهم این پژوهش استفاده از ساختارهای ترکیبی در نظام آموزش عالی است.