در ناحیه اصفهان، آهک گلاکونیت دار تنها در منطقه ی کلاه قاضی رخنمون دارد. این آهک از نظر سنی به زمان های آلبین پسین تا سنومانین نسبت داده شده است و از این نظر آن را تقریبا معادل سازند آیتامیر در حوضه رسوبی کپه داغ در نظر گرفته اند. اما حضور روزنه داران شناور نشان داده که این آهک باید به زمان های سنومانین پسین- تورونین میانی تعلق داشته باشد. در آهک یاد شده، مقادیر سیلیسی آواری ها ناچیز است. در این آهک، گلاکونیت ها به دو گروه برجا و نیمه برجا، تقسیم بندی شده اند. گسترش گلاکونیت های نیمه برجا، به مراتب بیشتر از انواع برجا است. گلاکونیت های برجا که با دانه های فسفات همراهند، دارای جورشدگی ضعیف بوده و در آنها آثار ترک خوردگی و چروکیدگی به همراه اشکال کرمی شکل مشاهده شده اند. آنها به رنگ های سبز کمرنگ (انواع با تکامل یافتگی پایین) تا سبز پررنگ (انواع با تکامل یافتگی بالا) می باشند. گلاکونیت های نیمه برجا پس از تشکیل توسط جریان های دریایی، جزر و مدی و طوفان ها به صورت محلی نقل مکان کرده اند. آنها با ویژگی هایی نظیر جور شدگی و گرد شدگی نسبتا خوب، بعضا شکستگی و خرد شدگی حاشیه دانه ها و تمرکز در هسته ی اائید ها مشخص شده اند. برخی از گلاکونیت ها تحت فرایند های دیاژنتیکی از نوع جانشینی، قرار گرفته و توسط کلسیت، کلسیت بعد از دولومیت و فسفات جانشین شده اند. متوسط فرمول شیمیایی محاسبه شده برای گلاکونیت ها، فسفات ها و حاشیه ی کلسیتی گلاکونیت ها به ترتیب عبارتند از: [k0.86 ca0.04][fe0.85 mg0.45 al0.87][si3.82 al0.18] o10(oh)2 [ca8.24 mg0.07 na0.11 fe0.08 al0.14 mn0.03 si0.24 ti0.03 s0.05][f0.87 cl0.01][po4]6.32 [ca1.88 mg0.03 mn0.01 fe0.03][co3] 2.01 براساس تجزیه ریز کاو الکترونی و مطالعات سنگ شناسی میزان پتاسیم در نمونه های گلاکونیت بین 9 تا 42/9 تغییر می کند که نشان می دهد این کانی فوق بالغ است. همچنین اکثر گلاکونیت ها از نوع a و به رنگ سبز تیره می باشند. از آنجایی که میانگین اتم در واحد فرمولی فلوئور فسفات ها 86/0 است، فسفات های همراه گلاکونیت ها از نوع داهلیت می باشند.