پس از تأسیس جمهوری اسلامی و ورود آن به جمع بازیگران سیاسی و بین المللی، حوزه اندیشه و عمل سیاسی با موضوعات و شرایط جدیدی مواجه شد؛ که توأمان فرصت ها و چالش هایی را برای حکومت پدید آوردند. از آنجا که مصلحت در راستای تحقق اهداف شرع و با هدف رعایت منافع مادی و معنوی فرد و جامعه اسلامی مطرح شده است؛ لذا دارای دامنه و قلمرویی وسیع است که ظرفیت ها و چشم انداز های نوینی را فراروی حکومت قرار می دهد اما آنچه از اهمیت ویژه ای برخوردار است چالش ها و شبهاتی است که فراروی آموزه ی مصلحت مطرح شده اند. پژوهش حاضر از یکسو متکفل فهم ماهیت و چیستی مبانی و مبادی مصلحت و تحلیل آن است؛ و از سوی دیگر درصدد شناخت و بررسی شبهات و چالش هایی است که فراروی آموزه ی مصلحت در اندیشه ی سیاسی امام خمینی(س) قرار دارند؛ چالش هایی از قبیل: فدا کردن دین به پای مصالح، عرفی شدن فقه در فرایند مصلحت سنجی، دشواری های تعیین ملاک و ضوابط تشخیص مصلحت، و... یافته های پژوهش: این پژوهش درصدد است با ارائه معرفتی صحیح و دقیق از مبانی نظری آموزه مصلحت در اندیشه ی سیاسی امام خمینی(س) و تبیینی صحیح از چالش ها و شبهات پیرامون مصلحت؛ از لحاظ نظری در فرایند تصمیم گیری و تصمیم سازی کلان نظام اسلامی و نیز به لحاظ عملی در اداره و مدیریت سیاسی جمهوری اسلامی موثر و راهگشا باشد.

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است که به منظور بررسی میزان ایفای نقش سوپروایزرهای آموزشی در امر آموزش کارکنان از دیدگاه سرپرستاران، در بیمارستانهای وابسته به دانشگاههای علوم پزشکی شهر تهران در سال 1376 انجام گرفته است. در این پژوهش 119 نفر سرپرستار که دارای مشخصات واحدهای مورد پژوهش بودند. نمونه های این پژوهش را تشکیل دادند و بصورت تصادفی انتخاب شدند. میزان ایفای نقش سوپروایزرهای آموزشی در امر آموزش کارکنان براساس شرح وظایف و میزان معلومات حرفه ای، مهارتهای فنی-حرفه ای و چگونگی ارتباط سوپروایزرهای آموزشی با کارکنان از طریق پرسشنامه مورد سنجش قرار گرفته است. یافته های این پژوهش با استفاده از نرم افزار ‏‎spss‎‏ کامپیوتری استخراج و در 33 جدول و 8 نمودار خلاصه شده است و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده گردید. نتایج آماری نشان می دهد که اکثریت واحدهای مورد پژوهش میزان ایفای نقش سوپروایزرهای آموزشی را در رابطه با برآورد نیازهای آموزشی کارکنان، در کمک و راهنمایی پرسنل در فعالیتهای آموزشی و در سرپرستی و نظارت بر برنامه های آموزشی بیماران در سطح متوسط رو به بالا و در رابطه با فراهم نمودن کتب، جزوه، مقالات، ارائه روشها و مهارتهای جدید پرستاری و در ارزشیابی برنامه های آموزشی در سطح متوسط و در رابطه با تشکیل کنفرانسهای علمی پرستاری در حد خوب، تعیین نمودند. و در بین نقشهای فوق الذکر، اکثریت واحدهای مورد پژوهش ‏‎‎‏‏‎‎‏‏‎‎‏(92/4%) بیشترین امتیاز در حد خوب را جهت تشکیل کنفرانسهای علمی و کمترین آنها (6/12%)، امتیاز در حد خوب را برای ارزشیابی برنامه های آموزشی مشخص کردند. و بطور کلی نتایج نشان داد که تقریبا نیمی از واحدهای مورد پژوهش (76/54%) میزان ایفای نقش سوپروایزرهای آموزشی را در امر آموزش کارکنان در حد خوب و نیم دیگر آنرا در حد متوسط (14/43%) و ضعیف (10/2%) تعیین کردند. برای بررسی وجود و یا عدم وجود همبستگی بین برخی از ویژگیهای سوپروایزرهای آموزشی (میزان معلومات حرفه ای، میزان مهارتهای فنی حرفه ای و چگونگی ارتباط آن با کارکنان) با میزان نقش سوپروایزرهای آموزشی در امر آموزش کارکنان از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد و آزمون ‏‎z‎‏ نشان داد بین متغیرهای زیر همبستگی معنی دار آماری وجود دارد:1- چگونگی ارتباط سوپروایزرهای آموزشی با کارکنان و میزان ایفای نقش آنان در برآورد نیازهای آموزشی کارکنان (‏‎p=0/02‎‏ و ‏‎r=0/20‎‏)2- چگونگی ارتباط سوپروایزرهای آموزشی با کارکنان و میزان ایفای نقش آنان در فراهم نمودن کتب، جزوه، مقالات، ارائه روشها و مهارتهای جدید پرستاری ‏‎‎‏(‏‎p=0/004‎‏ و ‏‎r=0/26‎‏)3- چگونگی ارتباط سوپروایزرهای آموزشی با کارکنان و میزان ایفای نقش آنان در کمک و راهنمایی پرسنل در فعالیت های آموزشی ‏‎‎‏(‏‎p=0/23‎‏ و ‏‎‏‎r=0/21‎‏)4- چگونگی ارتباط سوپروایزرهای آموزشی با کارکنان و میزان ایفای نقش آنان در سرپرستی و نظارت بر برنامه های آموزشی بیماران (‏‎p=0/01‎‏ و ‏‎r=0/23‎‏)5- میزان معلومات حرفه ای سوپروایزرهای آموزشی و میزان ایفای نقش آنان در تشکیل کنفرانسهای علمی (‏‎p=0/001‎‏ و ‏‎r=0/30)6- میزان معلومات حرفه ای سوپروایزرهای آموزشی و میزان ایفای نقش آنان در ارزشیابی برنامه های آموزشی (‏‎p=0/003‎‏ و ‏‎r=0/27‎‏)همچنین بین میزان مهارتهای فنی-حرفه ای سوپروایزرهای آموزشی و میزان ایفای آنان در امر آموزش کارکنان در این مطالعه همبستگی معنی دار آماری بدست نیامد.