با توجه به اوضاع کنونی چاپ مقاله در مجلات برتر بین المللی که در آن آماری بالغ بر هفتاد درصد دست نوشته های متقاضی چاپ پذیرفته نمی شوند (هاروود، 2005)، موضوع نگارش دانشگاهی انگلیسی توجه بسیاری از محققان در رشته ی زبانشناسی کاربردی را به منظور کشف جنبه های ساختاری، کلامی و فراکلامی موثر در روند پذیرش و یا عدم پذیرش دست نوشته های فوق الذکر به خود معطوف داشته است. گرچه خودنمایی (به عنوان فاکتوری مهم در این راستا) توجه محققان بی شماری [به عنوان مثال: افروز و شرایر (2009)؛ هاروود (2005a and 2005b)؛ هایلند (1998?2004? و2006)] را به خود معطوف داشته است، مطالعات چشمگیری در راستای مقایسه روش های تبلیغاتی موجود در مقالات ایرانی و مقالات معتبر بین المللی صورت نپذیرفته است. بنابراین، به منظور فائق آمدن بر این کمبود، این مطالعه ی کیفی که به تجزیه وتحلیل متن در چهارچوب شاخص های مجاب کننده فراکلام [که عبارتند از: تقویت کننده های کلام ((boosters، تعدیل کننده های کلام (hedges)، نمایانگرهای گرایشات نویسنده (attitude markers)، و بیان خویشتن(self-mentions)] و همچنین در چهارچوب ?حرکت های بلاغی?، به جستجوو مقایسه ی روش های مجاب کننده بکار رفته در شماری از مقدمه های مقالات زبانشناسی کاربردی چاپ شده در مجله ی ایرانی tell و مجله بین المللی jeap می پردازد. نتایج حاکی از تفاوت های آماری و کاربردی بسیاری در استعمال شاخص های تبلیغاتی نویسنده های دو گروه می باشد. این مطالعه همچنین توصیه هایی آموزشی در زمینه نگارش دانشگاهی انگلیسی دارد که می تواند سطح آگاهی نویسندگان تازه کار از شیوه های مجاب کننده ی مورد نیاز درنگارش مقدمه های رشته ی زبانشناسی کاربردی را افزایش دهد..