هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات اصلاحی و تمرین با استفاده از فیزیوبال در اصلاح عارضه کایفوزیس پشتی و متعاقب آن بهبود ظرفیت حیاتی در دانش آموزان دختر بوده است. روش شناسی: تعداد44 نفر از دانش آموزان دختر مقطع راهنمایی که دچار کایفوزیس پشتی بودند، بصورت تصادفی جهت انجام پژوهش انتخاب شدند. آزمودنی ها بر حسب میزان انحنای پشتی در سه گروه همتا سازی شدند. گروه تجربی یک (15 نفر) که تمرینات اصلاحی را با استفاده از فیزیوبال انجام دادند، گروه تجربی دو (14 نفر) که تمرینات اصلاحی را بدون استفاده از فیزیوبال و به روش متداول انجام دادند ودر گروه کنترل (15 نفر) هیچگونه برنامه تمرینی اعمال نشد. تمرینات به مدت 12 هفته، هر هفته سه جلسه انجام گرفت و پس از پایان 36 جلسه تمرین از کلیه آزمودنی ها پس آزمون گرفته شد. داده ها با استفاده از خط کش منعطف و اسپیرومتر دیجیتالی جمع آوری شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس ها نشان داد در پس آزمون بین میزان انحنای پشتی و ظرفیت حیاتی آزمودنی ها در گروه های تجربی با گروه کنترل رابطه معنی دار وجود دارد، ولی بین گروه تجربی یک با گروه تجربی دو در پس آزمون اختلاف معنی داری مشاهده نشد، نتایج بدست آمده نشان داد تدوین و اجرای تمرینات اصلاحی با استفاده از فیزیوبال و هم بدون استفاده از فیزیوبال می تواند در اصلاح و بهبود عارضه کایفوزیس پشتی و افزایش ظرفیت حیاتی دانش آموزان دختر،موثر باشد.