ایران به عنوان یکی از بلوک های متحرک در زون تتیس شناخته شده است، در واقع یکی از قاره های کوچک حاشیه گندوانا است که در طی پالئوزوئیک بالائی، پرمین یا اوایل تریاس از بخش شمالی گندوانا جدا شده است. (اشتوکلین 1997) در اواخر تریاس میانی یا بالائی با صفحه توران (اورازیا) تماس داشته است (اشتوکلین 1974 ، سوفل و فورستر 1980، داودزاده واشمیت 1982). در اواخر کرتاسه، ایران دوباره به صفحه افریقا متصل شده اما این اتصال کاملاً صورت نگرفته است و آثار رسوبات فلیشی زمان کرتاسه – ترشیاری در شرق ایران موید این گواه است ( بابازاده 2003، 2005،2004). بلوک لوت درمرکز ایران واقع شده است . بر اساس مطالعات بابازاده در سال 2005، در زمان ائوسن ، با یک مهاجرت بطرف شرق یا شمال شرق، برخورد بین دو خرده قاره افغان و لوت صورت گرفته که در اثر این برخورد زمین درزی به نام زمین درز سیستان بین دو خرده قاره شکل گرفته است. در واقع این زمین درز بقایای اقیانوسی است که به نام اقیانوس نئوتتیس معروف است. تیرول در سال 1983، به حوضه رسوبی ایجاد شده در اقیانوس سیستان که در شرق ایران واقع شده است « زون زمین درز سیستان» نام داده است و بر این باور بود که جدایش بلوک افغان از بلوک لوت در زمان کرتاسه بالائی شروع شده و در ائوسن ، در اثر برخورد نهایی دو بلوک، فرورانش پایان گرفته است. اما تحقیقات جدید بابازاده 2003 ثابت کرد که جدایش آن ها در ائوسن زیرین و برخورد آن ها در ائوسن زیرین تا میانی بوده است. منطقه مطالعاتی ( برش دو روح، برش ماهرود و برش sh ) در حاشیه شرقی زون سیستان و غرب بلوک افغان و جنوب شرقی شهرستان سربیشه واقع شده است و در محدوده زون زمین درز سیستان قرار دارد. سری های رسوبی در سه برش مذکور، واحدهای لیتواستراتیگرافی غیررسمی هستند. به منظور توصیف سکانس های متفاوت در این منطقه سه برش تهیه شده است. مقطع دوروح به ضخامت 500 متر و مقطع ماهرود به ضخامت 540 متر و مقطع sh به ضخامت 80 متر می باشند. در مجموع حدود 150 نمونه از مقاطع ذکر شده به منظور بررسی ویژگی های زیست چینه شناسی و میکروفاسیس گرفته شد که براساس این بررسی شرایط محیطی گذشته منطقه بازسازی شده و سن رسوبات تعیین خواهد شد.