چکیده پایان نامه نام خانوادگی: شوشی زاده نام: آزاده عنوان پایان نامه: تعیین جنسیت مرغ عشق با روش pcr اساتید راهنما: دکتر منصور میاحی،دکتر عباس جلودار درجه تحصیلی: دکتری حرفه ای رشته: دامپزشکی گرایش: دامپزشکی محل تحصیل (دانشگاه): شهیدچمران اهواز دانشکده: دامپزشکی تاریخ فارغ التحصیلی: / /89 تعداد صفحه:81 کلید واژه ها: تشخیص جنسیت ، pcr، dna پر، مرغ عشق بسیاری از گونه های پرندگان از نظر جنسی به صورت مونومورفیک هستند . در گونه های پرندگان مونومورفیک بخصوص در پرندگان جوان مانند بوقلمون، اردک،غاز، جغد، طوطی، درنا، مرغ عشق و سایر پرندگان تشخیص جنسیت بر اساس شکل ظاهری بسیار مشکل است و چالش جدی برای تکثیر کنندگان و جانورشناسان ایجاد نموده است. روش های تعیین جنسیت از کلواک ، لاپاروسکوپی و استروییدها غیر قابل اعتماد، زمان بر و گران می باشند ولی روش pcr یک روش مناسب و قابل اعتماد می باشد. بر این اساس در مطالعه ی حاضر جنسیت مرغ عشق براساس استخراج dna از پر آنها و به روش pcr انجام گرفت.جمعاً 30 مرغ عشق نابالغ خریداری شد. ابتدا تعیین جنسیت هر یک بر اساس مورفولوژی رنگ پوست بالای منقار مشخص گردید و در کاربرگ ثبت شد.از هر مرغ عشق 5-3 پر بزرگ از ناحیه ی دم و بال کنده شد و پرهای جمع آوری شده تا هنگام آزمایش در فریزر نگهداری شدند. پس از آسان کشی پرندگان جنسیت آن ها به روش کالبدگشایی تعیین و در کاربرگ ثبت گردید. استخراج dnaاز انتهای کالاموس پر مرغ عشق به روش استخراج فنل - کلروفرم صورت پذیرفت با استفاده از پرایمرهای اختصاصیusp1/usp3 و int-r/int-f و بر اساس دو ژن chd-z و chd-w واکنش pcr انجام شد. نتایج نشان دهنده ی تکثیر دو باند dna به اندازه ی 370bp و 250bp برای جنس ماده و فقط یک باند dna به اندازه ی 250bp برای جنس نر بود.در پایان یافته های سه روش مقایسه شدند نتایج این بررسی نشان داد که روش مورفولوژی خارجی 14 و 13 پرنده به ترتیب نر و ماده بودند و جنسیت سه پرنده غیرقابل تشخیص بود. در هر دو روش کالبد گشایی و pcr، 18 و 12 پرنده به ترتیب نر و ماده بودند.این مطالعه نشان داد روش مورفولوژی روش مناسبی برای تعیین جنسیت نمی باشد ولی دو روش pcr بر اساس استخراج dna از پر و کالبد گشایی دقت بسیار بالایی دارند و می توانند صد درصد جنسیت پرنده را مشخص نمایند.

چکیده فارسی برنامه های نوری یک فاکتور کلیدی در مدیریت مناسب و همچنین زیر بنای دستیابی به عملکرد مطلوب در جوجه های گوشتی می باشد. برنامه های نوری بر اساس وزن مورد نظر در هنگام کشتار طراحی می شود. برنامه نوری که با هدف رشد کمتر بین روزهای 7 و 21 تنظیم می شود، باعث کاهش تلفات به علت کاهش آسیت، سندرم مرگ ناگهانی و مشکلات پا می شود. تحقیقات نشان می دهد که برنامه نوری با 6 ساعت خاموشی پیوسته، دارای اثاری مثبت بر سیستم ایمنی است. یک برنامه نوری واحد را نمی توان در تمام نقاط دنیا پیشنهاد نمود و بنابراین برنامه نوری پیشنهادی باید بر اساس شرایط محیطی، نوع آشیانه و تجهیزات آن تعریف شود. برنامه نوری که به دقت تنظیم نشده باشد می تواند به میانگین وزن گیری روزانه یا adg صدمه بزند و عملکرد گله را کاهش دهد. در تنظیم برنامه نوری باید به عملکرد گله، تراکم مواد مغذی جیره و میزان مصرف دان توجه کافی داشت. طراحی برنامه نوری بر اساس اوزان از قبل تعریف شده می باشد و بر اساس وزن کشتار، متغیر خواهد بود. اگر اطلاعات adg دقیق باشد، طراحی برنامه نوری بر این اساس نتیجه بهتری خواهد داشت. مدت و شدت نور، فعالیت های جوجه را تحت تاثیر قرار می دهد. در 7-5 روز اول پرورش فعالیت مناسب پرنده جهت مصرف مقدار جیره توصیه شده، به منظور رشد سیستم استخوانی و تکامل سیستم ایمنی ضروری است. کاهش مقدار انرژی مورد نیاز جهت فعالیت جوجه ها در اواسط پرورش باعث افزایش بازدهی گله می گردد. در تمامی برنامه های نوری، توزیع یکنواخت نور الزامی است. در این مطالعه تاثیر برنامه های نوری مختلف بر روی نسبت هتروفیل به لنفوسیت مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور تعداد 100 قطعه جوجه یکروزه گوشتی از سویه راس 308 تهیه و به طور تصادفی به دو گروه 50 قطعه ای تحت عنوان گروه های a و گروه b تقسیم گردیدند. گروه ها در مکان های مجزا کنترل شده و برخوردار از دو برنامه نوری مختلف قرار داده شده اند، گروه a از برنامه نوری 23 ساعت روشنایی و 1 ساعت تاریکی و گروه b از برنامه توصیه شده راهنمای پرورش راس (وزن کشتار 2-3 کیلوگرم) برخوردار بودند و پرورش یافتند. در طول دوره پرورش دو گروه از شرایط یکسان پرورشی برخوردار بودند و تنها تفاوت دو گروه در اعمال برنامه نوری آن ها بوده است. خونگیری و تهیه گسترش خونی از دو گروه طی روز های 1، 7، 14، 21، 28، 35 و 42 صورت پذیرفت و پس از تهیه گسترش خونی این گسترش ها پس از فیکس شدن در الکل متانول و خشک شدن کامل لام در دمای اتاق، به آزمایشگاه جهت شمارش هتروفیل و لنفوسیت ارسال گردید. با محاسبه نسبت هتروفیل به لنفوسیت و مقایسه این نسبت ها از روش آنالیز آماری ttest نتایج بدست آمده حاکی از وجود اختلاف نسبت هتروفیل به لنفوسیت بین گروه های a و b در روزهای 7، 14، 42 می باشد که در این روزها نسبت هتروفیل به لنفوسیت در گروه a بیشتر از گروه b می باشد و این اختلاف معنا دار است(p? 0.05). در روزهای 21 و 28 اختلاف معنا داری بین نسبت هتروفیل به لنفوسیت مشاهده نشد (p? 0.05). در روز 35 نسبت هتروفیل به لنفوسیت در گروه b بیشتر از گروه a بوده است واین اختلاف معنا دار می باشد(p? 0.05) . در پایان نسبت هتروفیل به لنفوسیت در دو گروه a و b مورد ارزیابی قرار گرفت که نتایج، نشان دهنده شرایط استرس کمتر گروه b نسبت گروه a بوده است. واژه های کلیدی: برنامه نوری، نسبت هتروفیل به لنفوسیت، استرس، جوجه های گوشتی

پرورش صنعتی ماکیان به دلیل برخورداری از ویژگی های منحصر به فرد ژنتیکی در دستیابی به بالاترین رکوردهای تولید، حساسیت بسیار زیادی در نژادهای اصلاح شده ی موجود پدید آورده است. این حساسیت به ویژه در سویه های گوشتی منجر به بروز موارد مکرر بیماری و خسارات اقتصادی قابل توجه گردیده است. امروزه در مزارع پرورش طیور درکشور ما به دلیل خشکی هوا و تغییرات درجه حرارت در طول شبانه روز انتظار وقوع بیماری برونشیت عفونی بسیار زیاد بوده و معمولا با تلفات و خسارات فراوان همراه است. تدابیر متعددی در جهت کنترل عوارض و تبعات عفونت با ویروس برونشیت عفونی می توان اندیشید که واکسیناسیون یکی از این تدابیر است. موارد متعددی از عدم دستیابی به اهداف واکسیناسیون مشاهده می گردد که می توان آن ها را به انتخاب نادرست واکسن یا روش واکسیناسیون مرتبط دانست. در این مطالعه سعی گردیده است در کنار رعایت ضرورت واکسیناسیون زود هنگام در اولین زمان ممکن (1روزگی) تاثیر عوامل گفته شده (پادتن های مادری و مجاورت با کانون های لمفاوی وسطوح مخاطی) در روش های معمول و در روش های پیشنهادی در این مطالعه (تزریق) با یکدیگر مقایسه شوند. برای این منظور جوجه های مورد نظر به 6 گروه( شاهدa - اسپریb - قطره چشمیc - اشامیدنیd - تزریق زیر جلدیe - تزریق عضلانی f ) تقسیم شدند، که هر گروه به روش خاص خود در یک روزگی واکسینه شدند. در ادامه پرورش در روزهای 3-7-12-21-28-35-42 از گروه ها جهت تعیین عیار پادتن نمونه گیری به عمل آمد . نتایج مطالعه حاضر با چند یافته مهم همراه بود، که دستیابی به آن ها در کنار یکدیگر می تواند برای روش های واکسیناسیون قطره چشمی،تزریق زیر جلدی و تزریق عضلانی نسبت به روش های دیگر مزیت تلقی شود . 1)گروه d توانست با سرعت بیشتری نسبت به سایر گروه ها در 7 روزگی ایمنی مادری را افول دهد که این امر می تواند نشان از تداخل بیشتر این روش (آشامیدنی) با ایمنی مادری باشد. 2)گروه e توانست سریعتر از سایر گروه ها و در روز 21، پادتن ضد برونشیت عفونی را خنثی کند. در صورتی که گروه های c و d در سنین بالاتر (35 روزگی ) توانایی خنثی کردن کامل را پیدا کردند. گروه شاهد نیز در پایان 42 روزگی فاقد ایمنی مادری اعلام شد. 3)تغییر ایمنی از فرم غیر فعال به فعال (shift) در گروه های b-e-f سریعتر رخ داده که این سرعت به نفع گروه e می باشد. 4)در روز 35 گروه های e و f تفاوت معنی داری با سایر گروه ها نشان دادند که از لحاظ تجربی واجد تفسیر یکسانی با سایر گروه ها (به جز گروه های cو d ) می بودند. 5)در پایان روز 42 گروه c واجد بالاترین سطح عیار آنتی بادی و سایر گروه ها، واجد تفسیر یکسانی بودند. 6) نمونه ها، در روش های واکسیناسیون انفرادی پاسخ همگن تری نسبت به روش های واکسیناسیون جمعی نشان دادند به نحوی که بالاترین درصد پراکندگی در بین روزهای نمونه گیری متعلق به گروه d وکمترین درصد پراکندگی نیز متعلق به گروه f بود . طبق نتایج حاصل از این تحقیق می توان بیان داشت، در صورت مواجهه با بیماری، توانایی مقابله گروه قطره چشمی از سایر گروه ها بیشتر باشد.

رادیکال های آزاد در تغییرات مولکولی و جهش نقش دارند و در صورتی که رادیکال های آزاد غیر فعال نشوند، پراکسیداسیون لیپیدی ناشی از آن به تمامی انواع ماکرومولکول های سلولی شامل پروتئین ها، کربوهیدرات ها، لیپید ها و اسید های نوکلئیک آسیب می رساند. در مقابله با رادیکال های آزاد در حالت عادی سیستم آنتی اکسیدان موثر واقع می شود اما در شرایط استرس که تولید رادیکال های آزاد زیاد می شود کارایی این سیستم کاهش می یابد و امکان آسیب به سلول ها و در نتیجه اندام ها وجود خواهد داشت. آنتی اکسیدان هایی که بتواند جلوی روند اکسیداسیون را بگیرد، به نظر می آید که در پیشگیری تعدادی از بیماریها حائز اهمیت باشد. رژیم غذایی مناسب حاوی آنتی اکسیدان های طبیعی نقش مهمی را در نگهداری سلامت، تولید مثل، عملکرد، ایمنی و رشد طیور بازی می کند. تعدادی از آنتی اکسیدان ها توسط گیاهان و به عنوان متابولیت های ثانویه سنتز می شوند. بخش اعظم ظرفیت آنتی اکسیدانی گیاهان، فقط به وجود ویتامین های e,c و بتاکاروتن نسبت داده نمی شود بلکه به وجود اجزای دیگر از قبیل پلی فنولهایی وابسته است که دارای قدرت آنتی اکسیدانی قوی هستند. سیر نیز به عنوان گیاهی شگفت انگیز با خاصیت افزایش کارایی سیستم ایمنی، ضد تومور و آنتی اکسیدان شناخته شده است. همچنین در درمان بیماری های قلبی عروقی به عنوان تنظیم کننده فشار خون و ضد انعقاد، کاهش قند خون و کلسترول به کار می رود. سیر دارای خاصیت ضد باکتری، ویروس، قارچ و انگل نیز می باشد. گفته می شود سیر تازه دارای تاثیر بهتری می باشد ولی برخی مقالات نشان داده اند مصرف سیر پخته ، عصاره نگه داری شده و یا روغن سیر کارایی بهتری ضد رادیکال های آزاد و عوامل عفونی نسبت به سیر تازه دارند. برای متخصصین تغذیه درک زمان استفاده و مقدار استفاده از آنتی اکسیدان ها و قیمت بالای آن ها همواره یک چالش به حساب می آید. استفاده از مواد غذایی طبیعی با خاصیت آنتی اکسیدانی بالا مانند عصاره سیر که براحتی در آب آشامیدنی قابل استفاده می باشد مفید است. در واقع آنچه که لزوم انجام چنین مطالعه ای را ضروری می نماید، این است که قسمت عمده ی اثر درمانی سیر به ترکیبات آنتی اکسیدانی، فنولی و اجزای فلاونوئیدی مرتبط و همچنین استفاده ی وسیع از ترکیبات شیمیایی مانند بوتیلین هیدروکسی تولوئن، بوتیلین هیدروکسی آنیزول، بتاکاروتن، سلنیوم و ویتامین e با وجود اثبات خاصیت آنتی اکسیدانی به علت سمی بودن وقیمت بالای آن ها محدود شده است. پس این مطالعه با هدف ارزیابی اثر آنتی اکسیدانی عصاره سیر بر کاهش پراکسیداسیون لیپیدی طراحی شد. در این مطالعه اثر غلظت های 01/0% و 02/0% عصاره سیر در آب آشامیدنی با تناوب های زمانی 2، 4 و 6 روز در هفته بر پراکسیداسیون لیپیدی بررسی و علاوه بر سنجش بهترین غلظت، جنبه اقتصادی نیز در نظر گرفته شد. مجموعه ی عوامل گفته شده در خصوص نقش استرس اکسیداتیو، پراکسیداسیون لیپیدی، اهمیت استفاده از آنتی اکسیدان ها در جیره غذایی، عصاره سیر به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی و خلاء اطلاعات مربوط به استفاده از عصاره سیر با دوز های مقرون به صرفه در کاهش استرس اکسیداتیو در گله های تخمگذار وجود داشت باعث شد که این مطالعه انجام شود. یافته های بدست آمده از تاثیر عصاره سیر در آب آشامیدنی بر کاهش پراکسیداسیون لیپیدی در کلیه گروه های آزمایش در پایان هفته سوم و ششم حکایت می کند. به طوری که در پایان هفته سوم بهترین اثر بر کاهش پراکسیداسیون لیپیدی در گروه t3 که غلظت 02/0% عصاره سیر را دو روز در هفته دریافت می کرد مشاهده شد. بعد از گذشت شش هفته از شروع آزمایش گروه t7 که غلظت 02/0% عصاره سیر را 6 روز درهفته دریافت می کرد بهترین اثر بر کاهش پراکسیداسیون لیپیدی را نشان داد. همچنین مطالعات ما نشان داد که مصرف عصاره سیر باعث بهبود تولید توده ای در همه گروه ها نسبت به گروه شاهد می شود. با در نظر گرفتن میزان پراکسیداسیون لیپیدی در پایان هفته ششم، عملکرد گله در شش هفته و محاسبه قیمت فروش میانگین تولید توده ای منهای هزینه سیر مصرف شده در هر گروه به این نتیجه رسیدیم گروه t4 که عصاره سیر با غلظت 01/0 درصد را 4 روزدرهفته (شنبه، دوشنبه، چهارشنبه، پنجشنبه) دریافت کرد بهترین گزینه با در نظر گرفتن شرایط اقتصادی می باشد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.