چنانچه برای آنالیز یک سازه از روش استاتیکی معادل استفاده شود، تراز پایه از جمله ‏پارامترهای موثر، در تعیین نیروی لرزه ای وارد بر سازه خواهد بود. در سازه هایی که در آنها ‏فونداسیون در یک سطح اجرا می شود و هیچگونه اندرکنشی بین دیواره های سازه و خاک وجود ‏ندارد، بدیهی است تراز پایه از روی فونداسیون شروع می شود؛ اما مهندسین معمولاً با ساختمان ‏هایی سروکار دارند که در آنها به دلیل وجود زیرزمین در قسمتی از سازه، فونداسیون در دو تراز ‏متفاوت اجرا می گردد. از آنجا که در این خصوص پیشنهادی برای تعیین موقعیت تراز پایه در آیین ‏نامه های لرزه ای به خصوص آیین نام? 2800 ایران مطرح نشده است، این سوال برای مهندس ‏طراح بوجود می آید که برای انجام تحلیل استاتیکی معادل واقعاً چه ترازی را باید به عنوان تراز پایه ‏در نظر گرفت؟ در این تحقیق سعی شده است تا به این سوال پاسخ داده شود. ‏ برای انجام این تحقیق، مدل های سازه ای به همراه فونداسیون و محیط خاک اطراف آن، در ‏نرم افزار ‏abaqus‏ مدل شده و با توجه به نوع خاک، تحت یک شتاب نگاشت مصنوعی منطبق بر ‏طیف طرح آیین نامه 2800 قرار گرفته است. در این تحقیق از دو نوع خاک که معرف خاک های ‏نوع ‏‎(i)‎‏ و نوع ‏‎(iv)‎‏ آیین نامه می باشند استفاده شده است. پس از بررسی نتایج نشان داده می ‏شود که محل تراز پایه شدیداً تحت تأثیر نوع خاک قرار دارد و در عین حال به تعداد ستون های ‏ورودی به زیرزمین و تعداد طبقات سازه نیز وابسته است.‏

چکیده ندارد.