ازبین رفتن رژیم صدام حسین که سودای رهبری جهان عرب را ذر سرداشت ودرطول دو دهه حاکمیت جمهوری اسلامی ایران اصلی ترین تهدید برای ایران و کل منطقه بود باعث خلاء فدرت در عراق شد و باتوجه به اینکه عراق دوره صدام حسین از طرف جهان غرب نقش توازن کننده ایران در منطقه را برعهده داشت حذف آن و سر کار آمدن شیعیان در عراق که از نزدیکی فرهنگی و ایدئولوژی با ملت و دولت ایران برخوردارند باعث افزایش نفوذ ایران درعراق و به طبع افزایش قدرت ایران در منطقه؛باتوجه به اینکه عراق کشوری مهم در زمره جهان عرب و منطقه محسوب میشودشد.به دنبال خضور نیروههای آمریکایی در عراق و اشغال آن توسط آمریکا و روند دولت - ملت سازی در عراق که دوره انتقال و شروع نظمی جدید محسوب می شود و به اضافه احتمال هرگونه جنگ داخلی در عراق؛ نگرایهای امنیتی برای ایران به وجود آمده است زیرا هرگونه بروز جنگ داخلی ذر عراق باتوجه به داشتن مرزهای زیاد و داشتن اقوام مشابه در هر دو کشور؛ احتمال انتقال جنگ به داخل مرزهای ایران و ملتهب شدن فضای منطقه وجود دارد.از سوی دیگر احتمال ساختن پایگاهای نظامی آمریکا در عراق با توجه به اینکه آمریکا ذشمن ایدئولوژیک ایران محسوب میشود نیز وجود دارد.این تنگناهای امنیتی باعث حضور پر رنگ ایران در مسائل عراق و به خصوص در مسائل منطقه شده است تا از راه حضور فعال بتواند مسائل امنیتی خودش رادر کنترل داشته باشد. به عبارت دیگر افزایش قدرت ایران در مسائل منطقه را به منظور بازدارندگی ایجاد کرده است