گسترش فناوری اطلاعات و تجارت الکترونیکی بر تمام جنبه های زندگی بشر تاثیر گذاشته است. و بخش مهمی از تجارت الکترونیک را قراردادها تشکیل میدهد، اما در تجارت الکترونیک ، سند نوشته در دست نداریم و هرجا سخن از اسناد کتبی می رود داده پیام جایگزین آن می گردد و اسناد از جایگاه قدیمی خود یعنی کاغذ به مکان جدید خویش یعنی رایانه انتقال یافته اند. ناگفته هویدا است که مبنای اصلی حقوق تجارت الکترونیک شناسایی حقوق داده پیام است ؛ چرا که اگر مطلوب ما همسانی قرار داد الکترونیکی با قرار داد کتبی است باید حقوق داده پیام اعم از تولید ، دریافت ، و یا ذخیره را در هر سامانه الکترونیکی به رسمیت بشناسیم که این امر به نوبه خود نیازمند تعبیه سازکارهای حقوقی و فنی در این مقوله است.. بنا بر این مهم می باشدکه این مفهوم مورد بررسی قرار گیرد.کمیسیون حقوق تجارت بین الملل سازمان ملل متحد در سال 1996قانون نمونه ای دررابطه با تجارت الکترونیکی وضع نمود که موادی از آن به بحث داده پیام اختصاص داده شده است.همچنین این کمیسون در سال 2001 قانون نمونه آنسیترال درباره امضاهای الکترونیکی را تدوین نمود.در حقوق ایران نیز تصویب قانون تجارت الکترونیکی در تاریخ 17/10/1382 به معاملاتی که از طریق اینترنت و با ارسال داده پیام انجام می گیرد مشروعیت بخشیده و با تعریف داده پیام در ماده 2 و اعتبار بخشیدن به آن در مواد دیگر سعی در قاعده مند نمودن اینگونه معاملات داشته است .