زمینه و هدف:. دیابت وضعیتی است که با افزایش نشانگرهای التهابی خون همراه است. مطالعات نشان می دهند کاهش در انرژی دریافتی و افزایش فعالیت بدنی باعث کاهش التهاب کلی می شود. با توجه به اینکه دیابت با تولید نشانگرهای التهابی و ایجاد آتروفی همراه است لذا بررسی اینکه آیا تمرین مقاومتی در افراد دیابتی می تواند اثرات آتروفی و التهاب را کاهش دهد جالب توجه خواهد بود.. هدف پژوهش حاضر مطالعه ی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی بر غلظت ifn-? ، igf-1 و گلوکز سرمی در موش های دیابتی و غیر دیابتی بود. مواد و روش ها: بدین منظور تعداد 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن30±250 انتخاب شده . موش ها به گونه ی تصادفی به چهار گروه 8 تایی تقسیم شدند. تمرین مقاومتی منظم به صورت 3 روز در هفته ودر هر جلسه تمرین 5 ست و هر ست 4 تکرار و در کل 6 هفته انجام گردید. نمونه های خونی برای تعیین غلظت ifn-? ، igf-1 سرمی اندازه گیری شدند. یافته ها: در بررسی غلظت ifn-? بین هیچ یک از میانگین ها اختلاف معناداری وجود ندارد (05/0 < p). غلظت igf-1 بین میانگین گروه دیابتی کنترل با میانگین گروه سالم کنترل (001/0 = p) و سالم تمرین کرده اختلاف معناداری وجود دارد (000/0 = p).. غلظت گلوکز بین میانگین گروه دیابتی کنترل با میانگین گروه سالم کنترل (000/0 = p) و سالم تمرین کرده اختلاف معناداری وجود دارد (000/0 = p) نتیجه گیری: دیابت با کاهش igf-1 سیتمی که بیانگر افزایش اثرات آتروفی می باشد همراه بود. هر چند که سطوح igf-1 در این پژوهش در گروه دیابتی تمرین کرده به میزان اندکی بالاتر بود اما بطور کل تمرینات مقاومتی استفاده شده در این پژوهش موجب اثر بخشی مطلوب در گروه دیابتی تمرین کرده در مقایسه با گروه دیابتی کنترل نشد. و همچنین با توجه به کاهش اندکی که در سطوح ifn-? در گروه دیابتی تمرین کرده دیده شد .سطوح گلوکز سرمی در گروه دیابتی تمرین کرده در وضعیت بهتری نسبت به گروه کنترل دیابتی قرار داشت که همین امر حتی با کوچکترین در صد تغییرات در حیطه بالینی می تواند بسیار حائز اهمیت باشد.. واژه های کلیدی : تمرین مقاومتی ، دیابت نوع 1 ، ifn-? ، igf-1 ، نیم رخ لیپیدی