صنعتی شدن جوامع و افزایش جمعیت و نیاز روزافزون به تولید کالاها و مواد به شکل انبوه جوامع انسانی را با مشکلات بغرنجی روبرو ساخته است که وجود تخلفاتی در زمینه تولید و انتقال کالاها و محصولات مختلف از جمله فرآورده های خونی که در نتیجه آن، افراد بیشماری همه ساله از مشکلات ناشی از رنج می برند، به بیماریهای متفاوتی مبتلا می شوند که برخی از آنها تا پایان عمر با فرد باقی می مانند یا باعث مرگ فرد مبتلا می شوند. این موارد ضرورت بررسی مسئولیت مدنی ناشی از تولید و انتقال فرآورده های خونی آلوده را روشن می سازد. در واقع مهم ترین بحث در جبران خسارت ناشی از این نوع مسئولیت علاوه بر هدف جبران خسارت- که مجازات رفتارهای زیانبار و دفع ضرر احتمالی آینده است – آن است که آیا تنها ضررهای مادی و جسمی ناشی از فرآورده های خونی آلوده قابل جبران است یا خسارات معنوی نیز قابل مطالبه است؟ پایان نامه به بررسی شیوه جبران خسارت ، شرط عدم مسئولیت و تاثیرگذاری آنها در زمینه جبران خسارت ناشی از تولید و انتقال فرآورده های خونی آلوده در حقوق ایران ، پرداخته است . متاسفانه قانون حمایت از مصرف کننده که، متعاقب پرونده هموفیلی به تصویب رسیده است علی رغم نکات مثبتی که در بر دارد، اما مسئولیت محض متوجه زیان رساننده شده که باعث می شود با معاذیری از پرداخت خسارت معاف شود؛ حال آنکه اهمیت موضوع و ضرورت جبران خسارات زیاندیدگان اقتضای آن داشت که مسئولیت مطلق مورد نظر قانونگذار در این رابطه قرار گیرد، تا از اثبات هر گونه ادعا و دلیلی که فاعل را از جبران خسارت بری می کند، جلوگیری شود.