پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی گروهی به شیوه شناختی- رفتاری بر کاهش تعارضات زناشویی زنان خانه دار منطقه 5 تهران انجام شد. به این منظور طی فراخوانی در فرهنگسراها ی منطقه، 30 زن متاهل دارای مشکلات زناشویی که نمرات بالایی در پاسخ به پرسشنامه 54 سوالی تعارضات زناشویی (mcq) کسب کرده بودند، انتخاب و به طور تصادفی به گروههای آزمایش و کنترل گمارده شدند. آموزش زوج درمانی گروهی با رویکرد شناختی- رفتاری به مدت 12 جلسه، هفته ای یک بار به مدت دو ساعت بر روی گروه آزمایش انجام شد اما گروه کنترل این آموزش را دریافت نکرد. در این پژوهش، طرح آزمایشی، پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج داده ها حاکی از اثربخشی آموزش زوج درمانی گروهی به شیوه شناختی – رفتاری در کاهش تعارضات زناشویی زنان خانه دار بود.. یافته ها نشان داد که آموزش زوج درمانی شناختی- رفتاری به طور معناداری میزان تعارضات زناشویی گروه آزمایشی را در مقایسه با گروه کنترل کاهش می دهد (01/0 > p). همچنین اثر بخشی این آموزش بر تمامی هشت خرده مقیاس مورد سوال در پرسشنامه تحقیق با اطمینان 99% تایید شد.