هدف کلی از این پژوهش بررسی رابطه بین شایستگی های فناورانه کارکنان با نوآوری سازمانی در دانشکده پزشکی شیراز می باشد. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری کلیه کارکنان دانشکده پزشکی شامل 230 نفر بودند که بر اساس نمونه گیری تصادفی طبقه ای ساده بر حسب جنسیت، سابقه کار و مدرک تحصیلی 144 نفر از میان آنها انتخاب گردیدند. ابزار پژوهش شامل دو مقیاس شایستگی فناورانه دیویس و دیویس (1990) و مقیاس نوآوری سازمانی اوبنچین (2002) بود. پس از محاسبه روایی و پایایی، مقیاس ها بین افراد نمونه توزیع و جمع آوری گردید. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد و کشیدگی) و همچنین روش آماری تحلیل رگرسیون چندگانه با بکارگیری نرم افزارهای16 spss و lisrel مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های تحقیـق نشان داد که : 1- میـزان شایستـگی کارکنـان در سطح بالایـی می باشد. 2- میزان نوآوری سازمـانی در حـد متوسـط می باشد. 3 - شایستگیهای فناورانه کارکنان مرد پیش بینی کننده مثبت و معنادار نوآوری سازمانی می باشد ولی شایستگیهای فناورانه کارکنان زن پیش بینی کننده معنادار نوآوری سازمانی نمی باشد. 4- شایستگیهای فناورانه کارکنان دارای سوابق کاری مختلف پیش بینی کننده مثبت و معنادار نوآوری سازمانی می باشد. 5- شایستگیهای فناورانه کارکنان دارای تحصیلات کارشناسی، کاردانی و کمتر پیش بینی کننده مثبت و معنادار نوآوری سازمانی بوده ولی شایستگیهای فناورانه کارکنان دارای تحصیلات کارشناسی ارشد و بالاتر پیش بینی کننده منفی و معنادار نوآوری سازمانی می باشد. مدل نهایی پژوهش نشان داد که شایستگی های فناورانه کارکنان پیش بینی کننده مثبت و معنادار نوآوری سازمانی می باشد.