متون دینی معمولا به شرح نیاز دارد وشارحان این متون از شیوه های گوناگون در شرحهای خویش بهره گرفته اند .یکی از مهمترین متون اسلامی کتاب ارجمند نهج البلاغه است که تا کنون دهها شرح بر آن نوشته شده است . عالم بزرگ معتزلی ابن ابی الحدید شرحی بر نهج البلاغه دارد که از معتبر ترین شروح این کتاب به شمار می رود .وی در این شرح پیوسته از شعر شاعران بزرگ در توضیح متن استفاده کرده است . من در این پژوهش با تکیه بر بخش حکمتهای نهج البلاغه شعرهائی را که ابن ابی الحدید در شرح خود آورده است مورد بررسی قرار داده ام .تا اولا زمینه های استفاده از شعر (لغت ,ادب ,تاریخ ,مفهوم )را مشخص سازم وثانیا شاعرانی که به شعر آنها استناد کرده است ,مشخص سازم .در این پایان نامه مبانی ابن ابی الحدید در موضوع استشهاد به شعر در زمینه های گوناگون تبیین شده است .