امروزه جامعه شناسان،روانشناسان و متخصصان علوم تربیتی توجه ویژه ای به آموزش و تربیت افراد جامعه و به طور خاص کودکان دبستانی نشان می دهند و چون نهاد تعلیم و تربیت رسالت تربیت کودکان را در جوامع بر عهده دارد و پرورش نیروی انسانی متعهد،کارآمد و اثربخش محور توسعه پایدار در تمامی ابعاد در هر جامعه ای محسوب می گردد، ضروری است که سیاست‏گذاران در سطح کلان، برنامه ریزان در وزارت آموزش و پرورش و مدارس به تربیت دانش آموزانی که مهارت‏های اجتماعی و ارتباطی را به طور مناسب داشته باشند و از بعد انسانی،اخلاقی و اجتماعی رشد یافته باشند در اولویت قرار دهند و با نگاهی عالمانه بدان بنگرند. تربیت اجتماعی به عنوان یکی از ساحت‏های تربیت،کانون توجه اندیشمندان اجتماعی و تربیتی می‏باشد در سال‏های اخیر جامع? ایرانی-اسلامی به دلیل هجوم گسترده ی آموزه‏های متعارض اجتماعی و اخلاقی به ویژه از سوی فرهنگ‏های مادّی ومنفعت گرای غربی در مرز بحران اجتماعی و فرهنگی قرار گرفته است وبا چالش تعارض‏های ارزشی،اجتماعی و فرهنگی مواجه می باشد و می‏توان گفت یکی ازبهترین شیوه های مواجهه با چالش‏های پیش رو و پاسخگویی به مسائل و مشکلات معاصر، رنسانس معنوی و رجوع به آموزه ها و تعالیم غنی اسلامی می‏باشد و بی تردید قرآن کتاب الهی در متن این فراخوانی به اندیشیدن و پژوهش می باشد. پارادایم زیربنایی پژوهش صورت گرفته،کیفی وروش پژوهش ازنوع توصیفی-تحلیلی می باشد به این صورت که به منظور شناسایی وضیعت فعلی تربیت اجتماعی در برنامه درسی رسمی آموزش و پرورش دوره ابتدایی از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده و همچنین به منظور طراحی الگوی مطلوب برنامه درسی تربیت اجتماعی مبتنی بر قرآن از روش تحلیل محتوا و هرمنوتیک ودر مرحله پایانی یا اعتبارسنجی الگوی پیشنهادی از نظرات 10 تن از متخصصان موضوع پژوهش استفاده شده است.الگوی پیشنهادی در مورد چهار عنصر اساسی برنامه درسی یعنی: اهداف، محتوا و روش‏های سازماندهی برنامه درسی، راهبردهای یاددهی-یادگیری و روش‏های ارزشیابی در تربیت اجتماعی می باشدکه ضمن توجه به ویژگی‏های مخاطبان این دوره از مهم‏ترین گنجینه ارزشمند تربیتی، قرآن بهره مند گردیده است.