مساله این تحقیق، بررسی نقش اخلاق در رضایتمندی زنان از زندگی زناشوییشان است. لذا پرسش اصلی این است که: مفهوم رضایت زناشویی، چه گستره ای را فرا می گیرد و با توجه به عوامل مختلف اثرگذار بر رضایت زنان از این رابطه، چه ابعادی از این مفهوم، متأثر از کنش اخلاقی هر یک از زوجین می باشد؟ در پاسخ به این سوال چون رضایت از رابطه زناشویی در این تحقیق یک نگرش به شمار آمده لذا شناسایی آن بدون ارجاع به لایه های پنهان اندیشه کنشگران ممکن نیست. با توجه به این مطلب راه حل تئوریک مساله از طریق روش کیفی که عمدتا برای شناسایی دقیق مفاهیم به کار می رود،انجام خواهد گرفت و از میان روشهای کیفی از روش "نظریه مبنایی" استفاده شده است. در فرایند پژوهش بررسی چهارچوب نظری تحقیق با تکیه بر تئوری های رضامندی از زندگی زناشویی و تئوریهای اخلاقی با ساختار مفهومی خاص خود تهیه و فرموله گردید. نتایج به دست آمده حاکی از آنند که زنان بر حقوق فردیشان توجه زیادی نموده و خواهان نفی رابطه سلسه مراتبی در روابط زناشوییشان هستند. آنها به دنبال هویتی مستقل برای خود می باشند هویت فردی نه هویت مادری یا هویت همسری. زنان در پیگیری این خواسته های خود از زندگی که در میل به مولفه هایی چون صمیمیت، محبت و تفاهم نمود می یابد، با چالش های بسیاری مواجه هستند مثلا راهکارهای عملی که در زندگیشان برای رسیدن به رضایت مطرح می کنند نهایتا به خودشان باز می گردد و اخلاق را در از خودگذشتگی و نادیده گرفتن خود تعریف می کنند. این مطالعه نشان می دهد نگاه اخلاقی و کنش مبتنی بر آن که در میان افراد یکسان نیست، در تاروپود روابط خانوادگی تنیده شده است. چه در خود پدیده رضایت از زندگی و چه در استراتژی های رسیدن به آن.