این آزمایش به منظور بررسی استفاده از آنتی بیوتیک، پروبیوتیک، پری بیوتیک، مجموع پروبیوتیک + پری بیوتیک و سین بیوتیک بر صفات عملکرد، فراسنجه های خونی (کلسترول و تری گلیسرید)، جمعیت لاکتوباسیل و کلی فرم در ایلئوم و سکوم و بیان ژن اینترلوکین-2 در ایلئوم جوجه های گوشتی مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور آزمایشی با تعداد 1056 قطعه جوجه نر یک روزه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 11 تیمار و 6 تکرار و 16 قطعه در هر تکرار از 1 تا 42 روزگی صورت گرفت. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1) جیره پایه بدون ماده افزودنی (شاهد)، 2) جیره پایه + آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین، 3) جیره پایه + پروبیوتیک تجاری پریمالاک، 4) جیره پایه + پروبیوتیک تجاری باکتوسل، 5) جیره پایه + پری بیوتیک تجاری تکنوموس، 6) جیره پایه + پری بیوتیک تجاری فرمکتو، 7) جیره پایه + پریمالاک + تکنوموس، 8) جیره پایه + باکتوسل + تکنوموس، 9) جیره پایه + پریمالاک + فرمکتو، 10) جیره پایه + باکتوسل + فرمکتو، 11) جیره پایه + سین بیوتیک بیومین ایمبو. نتایج نشان داد که اثر جیره های حاوی مکمل های افزودنی در هیچ یک از دوره های پرورشی (آغازین، رشد، پایانی و کل دوره) بر افزایش وزن و خوراک مصرفی موثر نبود (05/0<p). در طی دور? آغازین، تیمار حاوی سینبیوتیک، فرمکتو و باکتوسل + فرمکتو و در طی مرحله رشد و کل دوره، تیمار پریمالاک + فرمکتو موجب کاهش ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با شاهد شدند (01/0p<). اثر تیمارهای آزمایشی روی فراسنجه های خونی در سنین 23 و 42 روزگی در مقایسه با شاهد معنی دار نبود. نتایج آزمایش نشان داد که در سن 23 و 42 روزگی، تیمارهای حاوی مکمل های افزودنی اثری بر جمعیت لاکتوباسیل در ایلئوم در مقایسه با شاهد نشان ندادند (05/0p>). جمعیت لاکتوباسیل در سکوم در 23 روزگی، تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0p>). در 42 روزگی، تیمارهای پری بیوتیک فرمکتو، مجموع پریمالاک + تکنوموس، باکتوسل + فرمکتو و سین بیوتیک بیومین ایمبو، موجب افزایش جمعیت لاکتوباسیل در سکوم نسبت به تیمار حاوی پروبیوتیک پریمالاک شدند (01/0>p). تیمار پریمالاک + فرمکتو در کاهش جمعیت کلی فرم در ایلئوم نسبت به شاهد در 42 روزگی موثر بود (05/0p<). در 23 روزگی، بیشترین بیان ژن il-2 در ایلئوم بواسطه تیمارهای حاوی تکنوموس، پریمالاک + تکنوموس و سینبیوتیک مشاهده شد (01/0p<). در 42 روزگی، تیمار حاوی باکتوسل + فرمکتو بیشترین بیان ژن il-2 در ایلئوم را در مقایسه با شاهد نشان داد (05/0p<). با استناد بر نتایج بدست آمده در این آزمایش می توان بیان نمود مصرف مکمل های مختلف به صورت انفرادی و تلفیق با یکدیگر اثرات متفاوتی را بر فراسنجه های مختلف دارند و در برخی صفات مانند عملکرد، تیمارهای حاوی پروبیوتیک + پری بیوتیک خیلی بیشتر از تیمار آنتی بیوتیک توانسته است ضریب تبدیل خوراک را بهبود بخشد. همچنین تیمارهای حاوی مجموع پروبیوتیک + پری بیوتیک که به نوعی سینبیوتیک محسوب می شوند، موجب افزایش قابل ملاحظه شمار جمعیت لاکتوباسیل و کاهش جمعیت کلی فرم در ایلئوم و سکوم شده اند و موجب بالا بردن سیستم ایمنی بواسطه افزایش بیان ژن il-2 در دستگاه گوارش شده اند، از این جهت می توانند بر پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی موثر واقع گردند.

این آزمایش به منظور بررسی استفاده از آنتی بیوتیک، پروبیوتیک، پری بیوتیک، مجموع پروبیوتیک + پری بیوتیک و سین بیوتیک بر صفات عملکرد، فراسنجه های خونی (کلسترول و تری گلیسرید)، جمعیت لاکتوباسیل و کلی فرم در ایلئوم و سکوم و بیان ژن اینترلوکین-2 در ایلئوم جوجه های گوشتی مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور آزمایشی با تعداد 1056 قطعه جوجه نر یک روزه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 11 تیمار و 6 تکرار و 16 قطعه در هر تکرار از 1 تا 42 روزگی صورت گرفت. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1) جیره پایه بدون ماده افزودنی (شاهد)، 2) جیره پایه + آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین، 3) جیره پایه + پروبیوتیک تجاری پریمالاک، 4) جیره پایه + پروبیوتیک تجاری باکتوسل، 5) جیره پایه + پری بیوتیک تجاری تکنوموس، 6) جیره پایه + پری بیوتیک تجاری فرمکتو، 7) جیره پایه + پریمالاک + تکنوموس، 8) جیره پایه + باکتوسل + تکنوموس، 9) جیره پایه + پریمالاک + فرمکتو، 10) جیره پایه + باکتوسل + فرمکتو، 11) جیره پایه + سین بیوتیک بیومین ایمبو. نتایج نشان داد که اثر جیره های حاوی مکمل های افزودنی در هیچ یک از دوره های پرورشی (آغازین، رشد، پایانی و کل دوره) بر افزایش وزن و خوراک مصرفی موثر نبود (05/0<p). در طی دور? آغازین، تیمار حاوی سینبیوتیک، فرمکتو و باکتوسل + فرمکتو و در طی مرحله رشد و کل دوره، تیمار پریمالاک + فرمکتو موجب کاهش ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با شاهد شدند (01/0p<). اثر تیمارهای آزمایشی روی فراسنجه های خونی در سنین 23 و 42 روزگی در مقایسه با شاهد معنی دار نبود. نتایج آزمایش نشان داد که در سن 23 و 42 روزگی، تیمارهای حاوی مکمل های افزودنی اثری بر جمعیت لاکتوباسیل در ایلئوم در مقایسه با شاهد نشان ندادند (05/0p>). جمعیت لاکتوباسیل در سکوم در 23 روزگی، تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (05/0p>). در 42 روزگی، تیمارهای پری بیوتیک فرمکتو، مجموع پریمالاک + تکنوموس، باکتوسل + فرمکتو و سین بیوتیک بیومین ایمبو، موجب افزایش جمعیت لاکتوباسیل در سکوم نسبت به تیمار حاوی پروبیوتیک پریمالاک شدند (01/0>p). تیمار پریمالاک + فرمکتو در کاهش جمعیت کلی فرم در ایلئوم نسبت به شاهد در 42 روزگی موثر بود (05/0p<). در 23 روزگی، بیشترین بیان ژن il-2 در ایلئوم بواسطه تیمارهای حاوی تکنوموس، پریمالاک + تکنوموس و سینبیوتیک مشاهده شد (01/0p<). در 42 روزگی، تیمار حاوی باکتوسل + فرمکتو بیشترین بیان ژن il-2 در ایلئوم را در مقایسه با شاهد نشان داد (05/0p<). با استناد بر نتایج بدست آمده در این آزمایش می توان بیان نمود مصرف مکمل های مختلف به صورت انفرادی و تلفیق با یکدیگر اثرات متفاوتی را بر فراسنجه های مختلف دارند و در برخی صفات مانند عملکرد، تیمارهای حاوی پروبیوتیک + پری بیوتیک خیلی بیشتر از تیمار آنتی بیوتیک توانسته است ضریب تبدیل خوراک را بهبود بخشد. همچنین تیمارهای حاوی مجموع پروبیوتیک + پری بیوتیک که به نوعی سینبیوتیک محسوب می شوند، موجب افزایش قابل ملاحظه شمار جمعیت لاکتوباسیل و کاهش جمعیت کلی فرم در ایلئوم و سکوم شده اند و موجب بالا بردن سیستم ایمنی بواسطه افزایش بیان ژن il-2 در دستگاه گوارش شده اند، از این جهت می توانند بر پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی موثر واقع گردند.