هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرین در آب روی برخی اختلالات حرکتی بیماران مرد ام اس مبتلا به آتاکسی است. لذا از میان بیماران مرد مراجعه کننده به انجمن ام اس که دارای درجه ای ازنشانه آتاکسی بودند، 27نفر به عنوان نمونه آماری با درجه بیماری(edss) 5/2تا 5 انتخاب و به دو گروه تجربی (17 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند .گروه تجربی برنامه تمرینی را به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته با شدت 55 تا75 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه انجام دادند. دمای استخر بین 29 تا 31درجه سانتیگراد نگهداری شد. کنترل پاسچر بیماران با دستگاه فورس پلت فورم، توانایی حرکتی بیماران با آزمون زمان سرعت راه رفتن و تعادل پویای بیماران با آزمون زمان برخاستن و رفتن، قبل و بعد از 24 جلسه تمرین اندازه گیری شد. تمرینات شامل تمرینات کششی، آمادگی و تعادلی بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مناسب از جمله t وابسته و مستقل، در سطح معنی داری5./. ?p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد بین کنترل پاسچر، توانایی حرکتی و تعادل پویا بیماران از پیش آزمون تا پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد، در حالی که بین پیش آزمون و پس آزمون گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتایج به دست آمده از این تحقیق موید نقش تمرینات آبی در بهبود کنترل پاسچر، توانایی حرکتی و تعادل پویا بیماران مرد ام اس مبتلا به آتاکسی است که به علت عدم بهبود گروه کنترل در این نتایج، می توان بهبود گروه تجربی را به اثر این تمرینات نسبت داد .