هدف ما از این مطالعه بررسی تغییرات هیستوپاتولوژی بافت بیضه موش صحرایی به دنبال دسترسی طولانی مدت مس و القاء مسمومیت مزمن مس بود. در این مطالعه تعداد 45 سر موش صحرایی در قالب سه گروه 15 تایی به شرح ذیل مورد آزمایش قرار گرفتند: گروه درمانی اول (گروه 100) و گروه درمانی دوم (گروه 200) که در طول هشت هفته ی مورد مطالعه به ترتیب میزان 100 و 200 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن در روز محلول سولفات مس به صورت گاواژ دریافت کردند. گروه کنترل که در طول دوره آزمایش آب مقطر عاری از مس با حجم مشابه دریافت کردند. در پایان هفته 4، 6 و 8 کالبد گشایی شدند و نمونه هایی از بیضه در فرمالین ده درصد برای آزمایشگاه هیستوپاتولوژی نگهداری شد. فاکتورهای ارتفاع اپی تلیوم لوله های منی ساز، قطر لوله های منی ساز، قطر هسته سلول های اسپرماتوگونی، قطر هسته سلول های سرتولی، درصد اسپرماتوژنز در لوله های منی ساز و شاخص میوزی مورد بررسی قرار گرفت و تفاوت معنی داری در گروه های مورد مطالعه با گروه کنترل مشاهده شد. لذا می توان ادعا نمود که تجویز طولانی مدت مس با مقادیری که ایجاد مسمومیت می کند بر پارامتر های موثر بر فعالیت های تولید مثلی جنس نر در این گونه حیوانی اثر منفی و سوء دارد.