چکیده: زمینه و هدف: عدم توازن بین زیرساختهای دخیل در آواسازی می تواند منجر به برهم خوردن توازن و افزایش تنش عضلانی مکانیزم آواسازی و در نهایت اختلال صوتی گردد. با توجه به ناکارآمدی برخی روش های صدا درمانی سنتی و رایج در سطح کشور، روش درمان دستی صدا معیار به لحاظ نظری یکی از کوتاهترین روش ها در کاهش یا ازبین بردن اختلالات پرکاری صوتی است. این روش با الگو گرفتن از درمانهای دستی متعارف و استفاده از صداسازی در راهبری فرایند درمان ارائه شده است. این پژوهش ضمن معرفی روش، به تعیین تاثیر آن بر اختلالات پرکاری صوتی پرداخته است. روش بررسی: 20 نفر بزرگسال دچار پرکاری صوتی با سابقه حداقل 3 ماه اختلال صوتی به شیوه مداخله ای قبل و بعد تحت 15 جلسه درمان دستی صدا معیار قرار گرفتند. صدای بیماران از جنبه های آکوستیک، ادراک شنیداری، استروبوسکوپی، احساس ناراحتی در مجرای صوتی و کیفیت زندگی بیماران متاثر از اختلال صوتی، قبل و بعد از مداخله مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش تغییرات معناداری را در بهبود پارامترهای آکوستیک پس از درمان نشان می دهد. تغییرات واکه /a/ شامل کاهش جیتر (p = 0.003) و شیمر(p = 0.000) و افزایش نسبت هارمونی به نویز (p = 0.000) و تغییرات واکه /i/ شامل افزایش نسبت هارمونی به نویز (p=0.009) و کاهش جیتر (p=0.020) می باشد. کاهش شیمر واکه /i/ معنادار نمی باشد p = 0.170)). تغییرات در پارامترهای ارزیابی های ادراکی، استروبوسکوپی، احساس ناراحتی در مجرای صوتی و کیفیت زندگی معناداری قدرتمندی (p=0.000) را در جهت بهبود آنها نشان می دهد. نتیجه گیری: درمان دستی صدا معیار بعنوان روشی جدید و تاثیرگذار می تواند در درمان اختلالات پرکاری صوتی مورد استفاده قرار گیرد. واژگان کلیدی: درمان دستی صدا-معیار، اختلالات پرکاری صوتی ، ارزیابی ادراکی شنیداری، آکوستیک، استروبوسکوپی