عروسک و نمایش عروسکی دارای «قابلیت ها» و«محدودیت هایی» هستند ، که چنانچه دست به دست یکدیگر داده و ذهنی مسلط بر این قابلیت ها و محدودیت ها پشت آن قرار گیرد ، می تواند به پارودی ساختن از نمایش نامه های تراژدی کمک شایانی نماید . این موضوع آنجا اهمیت می یابد که می توان از این قابلیت ها ومحدودیت ها در ساخت خنده بهره برد . اصلی ترین هدف این پژوهش این است که قابلیت ها ومحدودیت های عروسک ونمایش عروسکی در اجرای پارودیکِ تراژدی را بررسی و معرفی نماییم . بدین منظور ، در «فصل اول» مروری بر نظریات در باب «تراژدی» ، «خنده» و «پارودی» شده وبا مروری بر آرای «هانری لویی برگسون» در بخش خنده زمینه ای فراهم آمده ، که در «فصل دوم» قابلیت ها و محدودیت های خنده ساز عروسک ونمایش عروسکی بر اساس آن ارائه نمائیم . در این فصل نخست قابلیت های خنده ساز عموم عروسکها و سپس قابلیت های خنده ساز عروسکهای خاصِ «دستکشی» ، «نخی» ، «میله ای» و«سایه ای» بیان شده است و در نهایت به بررسی «محدودیت ها» و عناصر خنده ساز آنها پرداخته شده است . در فصل سوم نیز با مبنا قرار دادن نمایشنامه «هملت»به این مطلب اشاره شده که عروسک ها چگونه می توانند در یک اثر پارودی عامل ساخت خنده گردند و با ارائه پیشنهاداتی درباره عروسک های برخی شخصیت ها فرایند ایجاد خنده از طریق آن مشخص گشته است . مهمترین نتیجه ای که از این پژوهش بدست آمده نشان می دهد که عروسک ها با قابلیت ها و محدودیت های ویژه ای که دارند ، می توانند زمینه بروز و ظهور خنده را فراهم نموده و در آثار پارودیک نقش ارزنده ای بر عهده داشته باشند .