آب یکی از محدود ترین نهاده های کشاورزی در ایران است. بنابراین افزایش بهره وری از این عامل، دارای اهمیت ویژه ای است. در این راستا، مطالعه حاضر به بررسی و مقایسه کارایی اقتصادی روش های آبیاری سطحی و بارانی پرداخته است. داده های مورد نیاز با روش نمونه گیری طبقه ای متناسب به دست آمد، که شامل 200 پرسشنامه برای سال زراعی 91-1390 گردید. کارایی فنی، تخصیصی و اقتصادی با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها به دست آمد. نتایج نشان داد، میانگین کارایی فنی روش های آبیاری سطحی و بارانی در روش بازدهی ثابت نسبت به مقیاس به ترتیب برابر 59/0 و 80/0 است. در روش بازدهی متغیر به ترتیب برابر 71/0 و 86/0 می باشد. نتایج الگوی کشت نیز نشان داد استفاده از روش آبیاری بارانی موجب نزدیک شدن الگوی موجود به الگوی بهینه می شود.