روش تحلیل پوششی داده های متعارف بر این فرض استوار است که متغیر های ورودی و خروجی پیوسته هستند. هرچند در بسیاری از موارد واقعی مدیریتی، برخی از ورودی ها و یا خروجی ها تنها مقادیر صحیح می گیرند. گرد کردن ساده ی نقاط بهینه به نزدیک ترین عدد صحیح می تواند منجر به جواب ها و ارزیابی کارایی گمراه کننده شود. در این پایان نامه به گسترش و تعمیم اصول موضوعه برای dea صحیح تحت تکنولوژی بازده به مقیاس متغیر، غیر کاهشی و غیر افزایشی پرداخته می شود و مدل هایی پیشنهاد می شود که با برخورد مستقیم با متغیر های کمکی، نمره کارایی (ابر کارایی) را هنگامی که مقادیر صحیح وجود دارد، محاسبه می کند و با یک مثال تجربی این رویکرد را نشان می دهیم.