چکیده مشارکت از مولفه های مهم در مدیریت شهری است و نتایج مطلوبی بر کارایی اجتماعی دارد. مشارکت پذیری محلی یکی از ظرفیت های با اهمیت اجتماعات انسانی است و به عنوان یکی از نتایج مطلوب سرمایه اجتماعی مورد سنجش قرار می گیرد. محله محوری رویکرد جدیدی در برنامه ریزی است که با هدف گرد هم آوردن گروه های مختلف در گیر یا ذی نفع در برنامه ریزی و توجه به نیاز ها و خواست های همگانی ایشان در تدوین برنامه ها به حوزه برنامه ریزی وارد شده است. پژوهش حاضر با موضوع تحلیل میزان مشارکت شهروندان در مدیریت شهری و عوامل موثر برآن در مناطق 1 و 5 و 15 شهر تهران با رویکرد محله محوری در صدد سنجش مشارکت شهروندان در مدیریت شهری برآمده است. روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی (پرسشنامه ای) بوده است. در بخش تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شد. در این پژوهش آگاهی ، اعتماد به مدیریت شهری و پایگاه اجتماعی – اقتصادی به عنوان متغیرهای مستقل و مشارکت در مدیریت شهری به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شده است. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان می دهد که که بین پایگاه اقتصادی- اجتماعی شهروندان، آگاهی شهروندان نسبت به مشارکت و اعتماد به مدیریت شهری رابطه معناداری وجود دارد. بدین ترتیب که هر چه پایگاه اقتصادی- اجتماعی شهروندان بالاتر باشد، میزان مشارکت در مدیریت شهری بیشتر می شود. هر چه آگاهی نسبت به مدیریت شهری و اعتماد به مدیریت شهری بیشتر باشد، میزان مشارکت در مدیریت شهری بیشتر می شود.هم چنین مشخص شد بالاترین میزان مشارکت شهروندان در مدیریت شهری در منطقه 1 و کمترین آن در منطقه 15 می باشد. از یافته های جانبی پژوهش می توان رابطه جنس پاسخگو ، وضعیت تاهل و مشارکت اشاره کرد. بدین معنی که مشارکت در میان مردان بیشتر از زنان و در میان افراد متاهل بیشتر از افراد مجرد بوده است. کلید واژه: مشارکت، مدیریت شهری، آگاهی، اعتماد، پایگاه اقتصادی- اجتماعی، محله محوری، مناطق شهری تهران